"ศูนย์อพยพสุรินทร์" จัดพิธีเอิ้นขวัญ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง

"ศูนย์อพยพสุรินทร์" จัดพิธีเอิ้นขวัญ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง ขอกระสุนอย่าตกฝั่งไทย ด้านผู้ประสบภัยเผย 5 วันแล้วคิดถึงบ้าน อยากให้สงบโดยเร็ว

28 ก.ค. 68 นับเข้าสู่วันที่ 5 แล้วสำหรับเหตุการณ์ปะทะชายแดนไทย-กัมพูชา ส่งผลให้ชาวบ้านในพื้นที่สีแดงต้องอพยพออกมาจากจุดปลอดภัย

ทีมข่าวลงพื้นที่หนึ่งในศูนย์พักพิงในจังหวัดสุรินทร์ ได้คุยกับชาวบ้านส่วนใหญ่บอกว่า หลังจากอพยพมาแล้วห้าวันอยากให้เหตุการณ์สงบอยากกลับไปอยู่บ้านเนื่องจากคิดถึงบ้านและเป็นห่วงทรัพย์สิน

ขณะเดียวกัน ที่ศูนย์อพยพแห่งหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์พบว่ามีการทำพิธีบายศรีสู่ขวัญ ผูกข้อไม้ข้อมือ ตามประเพณีอีสาน เพื่อเรียกขวัญให้กับชาวบ้านที่อพยพจากเหตุปะทะในพื้นที่สีแดงที่ตกใจและเสียขวัญกำลังใจจากเหตุปะทะในครั้งนี้ นอกจากนี้ยังมีการจัดดนตรีพื้นบ้านกันตรึมมาบรรเลงให้กับผู้ประสบภัยได้ฟังด้วย

ทั้งนี้สำหรับพิธีเอิ้นขวัญมีพ่อพราหมณ์มาสวดทั้งภาษาไทยและภาษา เนื้อหาบางช่วงบางตอนระบุว่าขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ปกปักรักษก ขอให้เจ้าที่เจ้าที่เจ้าทางปกปักษ์รักษาบ้าน ขอให้กระสุนอย่ามาตกที่บ้านเรา ขอให้กระสุนไปตกที่ฝั่งกัมพูชาให้หมด

นอกจากนี้ทีมข่าวได้คุยกับคุณยายสำราญ พายุพัฒ ซึ่งอพยพมาจากพื้นที่เรดโซน ศูนย์พักพิงตั้งแต่วันแรก ยายเล่าว่า วันที่ต้องอพยพเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวมาก ตั้งแต่ย้ายมาศูนย์พักพิง ส่วนตัวติดตามข่าวตลอดเวลา บอกว่าจะหยุดจริงแต่ก็ยังไม่หยุด

ยาย กล่าวว่า ตอนนี้อพยพมาแล้ว 5 วัน ตอนนี้คิดถึงบ้านมาก เป็นห่วงบ้าน เป็นห่วงทรัพย์สิน เป็นห่วงสามีและลูกที่ยังอยู่ที่บ้านเพื่อเฝ้าติดตามสถานการณ์จุดเรดโซน

ยาย ยังแสดงความคิดเห็นถึงกรณีที่คุณภูมิธรรม ต้องไปเจรจากับฮุน มาเน็ตว่า ส่วนตัวคิดว่าอาจจะยังยิงกันอยู่ต่อเนื่อง คิดว่าการเจรจาคงไม่เป็นผลเท่าที่ควร คงไม่มีการเปลี่ยนแปลง อยากให้ตกลงกันเจรจากันลงตัวไปได้ด้วยดี เพราะทุกคนทุกครอบครัวที่อยู่ตรงนี้ก็คงอยากกลับบ้านกันหมดทั้งนั้น

ยาย ยังบอกอีกว่า หากท่านนายกฯอยู่ตรงนี้ก็อยากถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้เหตุการณ์จะจบแต่ทำไมก็ยังไม่จบสักที ก่อนจะบอกทิ้งท้ายส่งกำลังใจให้ทหารด่านหน้าทุกคน

ขณะที่ชาวบ้านบางคนหลังจากที่อพยพมากกว่า 5 วันแล้ว ถึงขั้นสวดมนต์ภาวนาเพื่อให้เหตุการณ์ครั้งนี้สงบโดยเร็ว โดยทีมข่าวได้คุยกับยายเชษ ศรีน้อย ที่อพยพมาจากพื้นที่สีแดงแต่วันแรก บอกว่า รู้สึกหดหู่ สะเทือนใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนเกิดเหตุหลานก็ร้องไห้ อีกทั้งอพยพมาครั้งนี้ก็อพยพมากับสามีที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์ ซึ่งสามีโรงพยาบาลรับไปดูแลแล้ว

ยาย บอกว่า ตอนนี้คิดถึงบ้านมาก ข้าวของทรัพย์สินสัตว์เลี้ยงก็ไม่มีใครดูแล ไม่ได้เก็บอะไรออกมาเลย เพราะไม่มีรถขนของออกมา อีกทั้งตอนนี้ก็กลัวว่ากระสุนจะยิงมาถูกบ้าน อยากให้มันจบเร็วๆ

ยาย บอกว่า ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็สวดมนต์ทุกวัน ก่อนยกมือสวดมนต์ พร้อมอธิษฐานว่า ให้เจ้าที่เจ้าทางคุ้มครองลูกหลาน อย่าให้กระสุนปืนตกถึงที่นี่เลย ให้ตกถึงแต่เขมร