กฎหมายควบคุมสื่อ: ความมั่นคงของรัฐหรือการปิดปากประชาชน?
ในโลกที่ข่าวสารเดินทางเร็วกว่าเสียง ปรากฏการณ์ ‘ควบคุมสื่อ’ หรือการออกกฎหมายจำกัดการแสดงความเห็น เริ่มปรากฏชัดในหลายประเทศทั่วโลก รวมถึงประเทศไทย แต่คำถามคือ มันเพื่อความสงบเรียบร้อยของบ้านเมืองจริงหรือ หรือเป็นการจำกัดสิทธิและเสรีภาพอย่างแยบยล?
กฎหมายที่อ้างความมั่นคง แต่สั่นคลอนเสรีภาพ
หลายประเทศมีการออกกฎหมายที่อ้างว่าเพื่อความมั่นคง เช่น การห้ามเสนอข่าวปลอม, การควบคุมเนื้อหาที่เข้าข่ายยุยงปลุกปั่น, หรือแม้แต่การเซ็นเซอร์บางหัวข้อที่ "กระทบความสงบเรียบร้อย" แต่เมื่อดูในรายละเอียด กลับพบว่าคำจำกัดความเหล่านี้กว้างมาก จนอาจตีความได้ตามอำเภอใจของผู้มีอำนาจ
เส้นบาง ๆ ระหว่าง "ดูแลสื่อ" กับ "ควบคุมสื่อ"
สิ่งที่ทำให้หลายคนกังวลไม่ใช่แค่ตัวกฎหมาย แต่คือ "อำนาจตีความ" ซึ่งมักไม่โปร่งใส และไม่มีระบบตรวจสอบถ่วงดุลชัดเจน ส่งผลให้สื่อจำนวนมากเริ่มเซ็นเซอร์ตัวเอง หลีกเลี่ยงประเด็นอ่อนไหว หรือถูกสั่งปิดไปโดยไม่มีโอกาสโต้แย้ง
ตัวอย่างที่ใกล้ตัว
ในประเทศไทย กฎหมายบางฉบับอย่าง พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ หรือ พ.ร.ก.ฉุกเฉิน เคยถูกนำมาใช้กับสื่อและประชาชนที่แสดงความคิดเห็นทางการเมือง แม้ไม่ใช่ภัยความมั่นคงในเชิงการก่อการร้าย แต่ก็ถูกตีความว่า “ทำให้ประชาชนตื่นตระหนก” หรือ “บ่อนทำลายรัฐ”
ประชาธิปไตยที่มีเสรีภาพแบบเลือกได้?
เสรีภาพในการแสดงออกเป็นหนึ่งในรากฐานสำคัญของประชาธิปไตย แต่เมื่อเสรีภาพนั้นถูกจำกัดโดยรัฐโดยไม่มีการตรวจสอบย้อนกลับ เสรีภาพนั้นอาจไม่ใช่ของประชาชนอีกต่อไป แต่เป็นของรัฐที่อนุญาตเฉพาะสิ่งที่พอใจ
อย่าลืมกดติดตาม Tojo News เพื่อพบกับข่าวสาร และบทความใหม่ ๆ จากเรา
Line Today TOJO NEWS , ToJoNews
#โตโจนิวส์ #TOJONEWS #สำนักข่าวโตโจนิวส์ #กฎหมาย #สื่อ