พลิกประวัติศาสตร์! "เอ็มโบโก" พลิกคว่ำ โอซากะ ซิวแชมป์ใหญ่ในบ้านศึกเนชั่นแนล แบงค์ โอเพ่น
การแข่งขันเทนนิสดับเบิลยูทีเอ 1000 รายการ เนชั่นแนล แบงค์ โอเพ่น 2025 ชิงเงินรางวัลรวม 5,152,599 เหรียญสหรัฐ หรือประมาณ 167,459,467 บาท ที่เมืองมอนทรีออล ประเทศแคนาดา เมื่อช่วงเช้าวันศุกร์ที่ 7 ส.ค.68 ที่ผ่านมา ในรอบชิงชนะเลิศ
ประเภทหญิงเดี่ยว รอบชิงชนะเลิศ นาโอมิ โอซากะ มืออันดับ 49 ของโลกจากญี่ปุ่น พบกับ วิคตอเรีย เอ็มโบโก ดาวรุ่งวัยเพียง 18 ปี จากแคนาดา มืออันดับ 85 ของโลกจากแคนาดา ที่มาได้ไวลด์การ์ดเข้ามาแข่งขันในรายการนี้
ในเซตแรก นาโอมิ โอซากะ โชว์ฟอร์มได้อย่างดุดัน โดยเฉพาะการเสิร์ฟที่แม่นยำและลูกโฟร์แฮนด์ที่หนักหน่วง ทำให้เธอสามารถเบรกเกมเสิร์ฟของ เอ็มโบโก ได้ถึง 2 ครั้ง และเก็บชัยชนะในเซตนี้ไปอย่างไม่ยากเย็น ด้วยสกอร์ 6-2
เซตที่ 2 สถานการณ์กลับตาลปัตร เมื่อ เอ็มโบโก เริ่มปรับตัวเข้ากับเกมได้ดีขึ้น และอาศัยการตีแบ็กแฮนด์ที่แม่นยำและดุดันตอบโต้ ทำให้โอซากะเริ่มตีเสียเองมากขึ้น เอ็มโบโกสามารถเบรกเกมเสิร์ฟของโอซากะได้ในช่วงกลางเซต และรักษาเกมเสิร์ฟของตัวเองไว้ได้ทั้งหมด ก่อนจะปิดเซตนี้ไปด้วยสกอร์ 6-4 ตีเสมอเป็น 1-1 เซต
ในเซตตัดสิน เอ็มโบโก งัดฟอร์มได้ดีที่สุดในทัวร์นาเมนต์ เธอเล่นด้วยความมั่นใจและไร้ความกดดัน ในขณะที่โอซากะเริ่มมีอาการล้าและตีเสียเองบ่อยครั้ง เอ็มโบโก สามารถเบรกเกมเสิร์ฟของโอซากะได้ถึง 3 ครั้ง และเล่นได้อย่างไร้ที่ติ ทำให้เธอสามารถเอาชนะไปได้อย่างขาดลอย ด้วยสกอร์ 6-1 ทำให้เอาชนะไปได้ 2-1 เซต วิคตอเรีย เอ็มโบโก คว้าแชมป์ดับเบิลยูทีเอ 1000 รายการแรกในชีวิตไปครองได้อย่างยอดเยี่ยม พร้อมรับเงินรางวัลไป 752,275 เหรียญสหรัฐ 24,448,937 บาท ส่วน นาโอมิ โอซากะ รองแชมป์รับเงินรางวัลไป 391,600 บาท หรือประมาณ 12,727,000 บาท
ถือเป็นการสร้างผลงานสุดยอดตลอดทั้งทัวร์นาเมนต์นี้ เพราะเธอสามารถเอาชนะนักเทนนิสดีกรีแชมป์แกรนด์สแลมได้ถึง 4 คน ได้แก่ โซเฟีย เคนิน, โคโค่ กอฟฟ์, เอเลน่า ไรบาคิน่า และปิดท้ายด้วย นาโอมิ โอซากะ ในรอบชิงชนะเลิศ ทำให้เธอขยับอันดับโลกพุ่งขึ้นไปอยู่อันดับที่ 24 ของโลกทันที นอกจากนี้เป็นนักเทนนิสแคนาดาคนที่ 3 ในยุค Open Era ที่คว้าแชมป์รายการนี้ ต่อจาก เฟย์ เออร์บัน ในปี 1969 และเบียงกา อันเดรสคู ในปี 2019 และ ยังเป็นนักเทนนิสที่มาจากไวลด์การ์ดคนที่ 3 เท่านั้นที่คว้าแชมป์ดับเบิลยูทีเอ 1000 นับ ต่อจากมาเรีย ชาราโปวา (ซินซินเนติ ปี 2011) และเบียงกา อันเดรสคู (อินเดียน เวลส์ ปี 2019)