รวมปัญหาการศึกษากัมพูชา ชนบท-ยากจนเหลื่อมล้ำจัด ครูขาดแคลน

องค์การนอกภาครัฐและหน่วยงานการกุศลที่ทำงานเกี่ยวกับการศึกษาในกัมพูชา รายงานถึงปัญหาการศึกษาของกัมพูชา ซึ่งแม้ว่าจะมีระบบการศึกษาที่เป็นไปตามมาตรฐาน มีทั้งโรงเรียนรัฐบาลและเอกชนในประเทศมากมาย แต่เด็กในเมืองหลวงและเมืองใหญ่ มีโอกาสเข้าถึงการศึกษาที่ดีกว่าพื้นที่อื่นในประเทศ เพราะกัมพูชายังมีปัญหาความเหลื่อมล้ำอยู่มาก โดยเฉพาะกับกลุ่มที่อาศัยอยู่ในชนบทยากจนและพื้นที่ห่างไกล ยังมีเด็กหญิงและเด็กชายจำนวนมากที่ตกหล่น และล้าหลังทางการศึกษาอยู่

ยูนิเซฟรายงาน เด็กเกินครึ่งเมื่ออายุ 17 ปี ลาออกกลางคัน

ยูนิเซฟ หรือองค์การกองทุนเพื่อเด็กแห่งสหประชาชาติ รายงานว่า แม้ว่าตั้งแต่ปี 2007 เป็นต้นมา จำนวนเด็กกัมพูชาที่เข้าเรียนในระดับเตรียมอนุบาลจะเพิ่มขึ้นมากกว่าสองเท่า แต่เด็กจำนวนมากยังไม่สามารถบรรลุมาตรฐานการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับวัยได้อย่างเต็มที่ โดยในระดับประถมศึกษา เด็กนักเรียนเกือบ 25% ในชั้น ป.3 ไม่สามารถเขียนคำใด ๆ ได้เลยในแบบทดสอบเขียนตามคำบอก มีเพียง 27% ของเด็กอายุ 3-5 ปีเท่านั้นที่มีพัฒนาการด้านการอ่านและคำนวณอยู่ในระดับที่เหมาะสม และเมื่อถึงเด็กนักเรียนอายุได้ 17 ปี กว่า 55% ตัดสินใจลาออกจากโรงเรียนกลางคัน

เด็กกัมพูชายังคงตามหลังเพื่อนร่วมรุ่นในระบบการศึกษา ด้วยเหตุผลหลายประการ ทั้งการขาดความพร้อมก่อนเข้าเรียน การเรียนการสอนที่ไม่มีคุณภาพ และการมาเรียนไม่สม่ำเสมอ ซึ่งทั้งหมดนี้ล้วนส่งผลให้เด็กจำนวนไม่น้อยหลุดออกจากระบบการศึกษาในที่สุด

ระบบการศึกษายังขาดแคลนครูที่มีคุณสมบัติเหมาะสม และสภาพแวดล้อมในการเรียนรู้ยังด้อยคุณภาพ

โครงสร้างพื้นฐานขั้นพื้นฐาน เช่น น้ำดื่มสะอาด สุขอนามัย และสิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขาภิบาลยังคงขาดแคลน โดยเฉพาะอย่างยิ่งส่งผลกระทบต่อเด็กหญิงวัยรุ่นและเด็กที่มีความพิการ

ขณะเดียวกัน ผู้ปกครองจำนวนมากยังไม่เข้าใจถึงคุณค่าของการศึกษา และส่วนใหญ่ไม่สามารถส่งลูกหลานเข้าเรียนได้ โดยเฉพาะในพื้นที่ชนบทและพื้นที่ขาดแคลน ทั้งหมดนี้ส่งผลให้เด็กจำนวนมากเข้าไม่ถึงการศึกษาที่มีคุณภาพอย่างแท้จริง

ครูไม่พอ เด็กต้องเรียนครึ่งวัน

ขณะที่ Love Without Boundaries องค์กรการกุศล ซึ่งช่วยเหลือ ดูแลด้านการศึกษากลุ่มเปราะบางในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก รวมถึงในกัมพูชา ก็ระบุถึงปัญหาด้านการศึกษาในกัมพูชาคล้ายกันกับยูนิฟเซฟ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาครูไม่เพียงพอและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา โดยเฉพาะปัญหาครูไม่เพียงพอ ที่นำไปสู่การจัดการเรียนการสอนแบบครึ่งวันเท่านั้น

เรียนครึ่งวัน:
ด้วยข้อจำกัดด้านจำนวนครูและโครงสร้างพื้นฐาน โรงเรียนรัฐบาลหลายแห่งในกัมพูชาจึงเปิดเรียนได้เพียงครึ่งวันเท่านั้น โดยแบ่งเป็นรอบเช้าหรือรอบบ่าย ส่งผลให้ห้องเรียนมีนักเรียนแน่นขนัด และนักเรียนไม่สามารถพัฒนาผลการเรียนได้อย่างเต็มที่เมื่อมีเวลาเรียนเพียงไม่กี่ชั่วโมงต่อวัน

ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา:
ในพื้นที่ยากจน เช่น เขตชายแดนกัมพูชา-ไทย มีเด็กเพียง 35% เท่านั้นที่เรียนจบชั้นประถมศึกษา ซึ่งถือเป็นตัวเลขที่แตกต่างจากค่าเฉลี่ยระดับประเทศอย่างเห็นได้ชัด

การเข้าถึงโรงเรียนในพื้นที่ห่างไกล:
เด็ก ๆ ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบทห่างไกลมักพบว่าโรงเรียนของรัฐตั้งอยู่ไกลเกินกว่าจะเดินทางไปเรียนได้อย่างปลอดภัย กัมพูชายังถูกจัดอยู่ในกลุ่มประเทศเฝ้าระวัง Tier 2 ด้านการค้ามนุษย์ ส่งผลให้ผู้ปกครองหลายรายไม่ยอมให้บุตรหลานเดินเท้า 5-10 กิโลเมตรไปโรงเรียนเพียงลำพัง นอกจากนี้ ในฤดูมรสุม ถนนลูกรังที่ใช้เดินทางไปโรงเรียนมักกลายเป็นโคลนเละและไม่สามารถสัญจรได้