ร้านไอศกรีมแบรนด์ดัง ประกาศปิดสาขาแรก เหลือไว้แต่ความทรงจำ 10 ปี

เรียกว่าเป็นข่าวเศร้าที่ทำให้แฟนไอศกรีมหลายคนรู้สึกใจหาย เมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 2568 เจ้าของร้านไอศกรีมชื่อดังGuss Damn Good (กัสส์ แดมน์ กู๊ด) ได้ประกาศปิดสาขาแรกที่ ศาลาแดง ซอย 1 จุดเริ่มต้นของร้านไอติมเล็ก ๆ ที่เติบโตมากับรอยยิ้มของลูกค้าตลอด 10 ปีที่ผ่านมา

โดยสาขานี้จะเปิดให้บริการถึงวันที่ 31 ตุลาคม 2568 ซึ่ง นที จรัสสุริยงค์ และ ระริน ธรรมวัฒนะ สองผู้ก่อตั้งแบรนด์ ได้เขียนข้อความสุดซึ้งเชิญชวนลูกค้าทุกคนมาร่วมเก็บ “เมมโมรี่สุดท้าย” ที่สาขาแรก ก่อนจะปิดตำนานร้านไอศกรีมขนาด 1x7 เมตร ที่สร้างความสุขให้ผู้คนมานับไม่ถ้วน

“ร้านไอติมแรกในชีวิต” เราสองคนกำลังเก็บเมมโมรี่ของเค้าเป็นครั้งสุดท้าย ร้านกัสศาลาแดงซอย 1 กับพื้นที่กว้าง 1 ยาว 7 เมตร ร้านนี้ที่เล็กมาก แต่กลับสร้างความทรงจำให้กับผู้คนมากมายตลอด 9 ปีที่ผ่านมา ที่นี่ ได้ทำหน้าที่เยอะเกินขนาดตัวไปมาก ทั้งเป็นสถานที่ถ่าย pre wedding บอกเล่าความทรงจำของคู่นึงตอนช่วงจีบกัน, บางคนเคยมาครั้งแรกกับแฟนเก่า แต่เพราะชอบกินไอติมก็เลยยังแวะมาอยู่, มีบางคนแวะมาคนเดียวในวันเกิด ขอให้สกู้ปเปอร์ร้องแฮปปี้เบริ์ดเดย์ให้ แล้วเค้าก็ยิ้มได้ออกมา มีหลายคนโดนล็อคล้อหน้าร้าน เพราะวิ่งเข้ามาซื้อไอติมช้าไปนิด เราดูรูปเก่าๆ เจอเด็กหลายคนที่ตอนนี้เติบโตเป็นผู้ใหญ่, เจอรูปสมัยวัยรุ่นที่ตอนนี้มีครอบครัวกันแล้ว หรือแม้แต่เราสองคน ที่ก็แทบจะจำตัวเองกันไม่ได้

ค่ำคืนก่อนเปิดร้านที่น้องๆมาส่องไฟวาดผนังด้วยปากกาเมจิก ผนังที่บอกเส้นทางการเดินทางของเราสองคนตั้งแต่ที่บอสตัน ไล่มาจนถึงวันเปิดร้าน ใครจะไปคิดว่าเมมโมรี่กับกัสตลอด 10 ปี จะเยอะมากขนาดที่ผนังนี้รับไม่พอแล้ว เราดีใจที่กัสศาลาแดง 1 เป็นส่วนหนึ่งของโมเมนต์ชีวิตของหลายๆคน เราเชื่อว่าเสี้ยวโมเมนต์เล็กๆนี้เอง ที่รวมตัวพาทุกคนเดินทางมาจนถึงเดือนตุลาคม ปี 2025 เรายังคงเดินทางกันต่อ เพียงแค่ร้านนี้จะไม่ไปต่อกับเราแล้ว เหลือไว้คือเมมโมรี่ที่ทุกคนจะมีร่วมกันเมื่อย้อนคิดถึงร้านไอติมกัสร้านแรก ที่อยู่บนฟุตพาทข้างตึก ที่มีเพียงที่พิงก้น ที่ต้องเบียดเสียดกัน นี่คือเมมโมรี่ที่สวยงามจริงๆ ร้านกัสศาลาแดง 1 จะยังเปิดให้บริการจนถึงวันที่ 31 ตุลาคม ใครอยากไปทบทวนความทรงจำ แวะมาเจอกันได้เลย

*วันก่อนแวะไปมองดูกำแพงแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา คงอยากกลับไปกอดตัวเองแหละ ว่ากัสมาได้ไกลจนถึง 2025 เลยนะ วันนั้นที่เธอเหนื่อย ยังมีเส้นทางกัสอีกยาวไกลรอให้เธอสองคนไปหาคำตอบอยู่

*ช่วงเปิดพ่อเคยแวะมา พ่อยืนอยู่หน้าร้าน แล้วก็ถามว่าไหนนะ ร้านไอติม ร้านมันคงเล็กมากจริง ๆ

*นทีกับเราสลับกะกันขายในช่วงแรก นทียืนสกู้ป ส่วนเราชั่งตวงวัดทำไอติมอยู่ในครัว

*พนักงานมาทำงานวันแรก แต่ร้านยังไม่มีหลังคาและไม่มีประตู

*มีลูกค้าขับรถฝ่าฝนมากินไอติมค่ำคืนหนึ่ง

*ร้านที่เล็กจิ๋ว แต่กลับอบอุ่นหัวใจให้กับแทบทุกสกู้ปเปอร์

*เราสองคนไม่มีรูปคู่กันกับร้านนี้ช่วงเปิดใหม่ๆเลย ถ้ามีรูปเรา แปลว่านทีถ่ายอยู่ สลับกันอยู่อย่างนี้”