รู้จักสำนวนไทยโบราณ "เลี้ยงไม่เชื่อง" ใช้กับใคร บริบทไหน?

รู้จักสำนวนไทยโบราณ ที่บอกว่า "เลี้ยงไม่เชื่อง" หมายถึงอะไร ควรใช้กับใคร บริบทไหน? หลังเป็นที่ถกเถียงในโซเชียลถึงเรื่องการหยิบมาใช้

สำนวน หมายถึง ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวสืบต่อกันมาช้านานแล้ว มีความหมายไม่ตรงตามตัวหรือมีความหมายอื่นแฝงอยู่ ซึ่งในยุคปัจจุบันคนไทยอาจมีการใช้น้อยลง ทำให้บางสำนวนอาจไม่เป็นที่รู้จักเท่าที่ควร หรืออาจมีการใช้ผิดความหมาย ผิดรูปแบบ

ล่าสุดเกิดการถกเถียงในโซเชียล เมื่อมีผู้ใช้ X รายหนึ่งได้เปรียบเปรยว่า เขมรเลี้ยงไม่เชื่อง จากนั้นมีก็คนเข้ามาแสดงความคิดเห็นว่า "วิธีการใช้คำของคนบางคนน่าเควสชันมาก แบบใช้คำว่าเลี้ยงไม่เชื่องกับเขมร ทำยังกะเป็นสัตว์เลี้ยง สยอง" จุดประเด็นให้เกิดการถกเถียงว่า เจ้าของโพสต์ไม่รู้จักสำนวนจริง ๆ หรือมองว่าสำนวนนี้ไม่ควรนำมาใช้ในบริบทนี้

กลุ่มหนึ่งมองว่าเป็นสำนวนโบราณ หรือไทยมีสำนวนที่เปรียบเปรยคนกับสัตว์เยอะมาก อาทิ ท่องเป็นนกแก้วนกขุนทอง, หนีเสือปะจระเข้, ลิงได้แก้ว, สีซอให้ควายฟัง ฯลฯ เลี้ยงไม่เชื่อง ก็เป็นอีกสำนวนหนึ่งที่ลักษณะคล้ายกัน

ส่วนอีกกลุ่มมองว่า เราไม่ควรเปรียบเทียบคนกับสัตว์ แม้จะเป็นสำนวนก็ตาม อีกทั้งไทยก็ไม่ได้มีเลี้ยงดูกัมพูชาขนาดที่จะใช้สำนวน เลี้ยงไม่เชื่อง ได้รึเปล่า?

อย่างไรก็ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน 2554 ได้ให้ความหมายของคำว่า เลี้ยงไม่เชื่อง หมายถึง อาการของสัตว์บางชนิด เช่น นกกระจอก ที่ถึงแม้จะเลี้ยงดูอย่างไรก็ไม่ยอมเชื่อง นอกจากนี้ยังมีความหมายโดยนัยว่า เป็นคนที่ไม่รู้จักบุญคุณ หรือเนรคุณ

อ่านข่าวต้นฉบับได้ที่ : รู้จักสำนวนไทยโบราณ "เลี้ยงไม่เชื่อง" ใช้กับใคร บริบทไหน?

ติดตามข่าวล่าสุดได้ทุกวัน ที่นี่
- Website : https://www.khaosod.co.th