ฮ.บินช่วยค้นหา นักรบชุดดำ 19 ชีวิต ขาดการติดต่อ 3 วัน ยกย่องเป็นทหารพรานผู้กล้า ยืนแนวหน้าเสี่ยงตาย
30 กรกฎาคม 2568 เพจเฟซบุ๊ก กองทัพภาคที่ 2 โพสต์คลิปพร้อมระบุว่า พี่น้องในแนวหน้า 19 ชีวิตที่อิดโรย 137 ชั่วโมงแห่งฝันร้าย กลับบ้านเรา ทุกคนรออยู่ Trust me we are “RAPTOR” เปิดภารกิจลับแห่งความตาย 19 ทหารพราน 2305 นักรบชุดดำ กองทัพภาคที่ 2
เมื่อวันที่ 22 ก.ค. 68 ทหารพราน นักรบชุดดำ รับคำสั่ง เมื่อวันที่ 22 ก.ค.68 ทหารพราน 2305 ประกอบกำลังกับ กองร้อยหนุน ประจำที่ ฮ.6 ได้รับภารกิจเจาะหาเส้นทาง ไปสนาม ฮ.5 เพื่อยืนยันที่ตั้ง BM21 แล้วขาดการติดต่อ ตั้งแต่ 23 ก.ค. 68 เวลา 01.00 น. ก่อนขาดการติดต่อกว่า 3 วัน
สุดท้ายสหายนักรบร่วมศึกสามารถระดมค้นหา ช่วยเหลือออกมาได้ หลังพวกเขาต้องอดอาหารมาถึงสี่วัน
นี่คือภาพของภารกิจที่ไม่เคยถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ แต่พวกเราจะเขียนมันด้วยหัวใจ เพื่อบอกให้โลกรู้ว่า "ทหารพรานผู้กล้า ยืนแนวหน้าเสี่ยงตาย เพื่อพี่น้องและแผ่นดิน" เมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม 2568 ทหารพราน 2305 ประกอบกำลังกับกองร้อยหนุนจากฐาน ฮ.6 ได้รับภารกิจเจาะเส้นทางลึกเข้าไปในสนาม ฮ.5 เพื่อยืนยันพิกัดการตั้งฐานยิง BM21 ของข้าศึก
แต่แล้วขาดการติดต่อกับหน่วยต้นสังกัดตั้งแต่ เวลา 01.00 น. ของวันที่ 23 กรกฎาคม กลางป่าลึกที่ไร้สัญญาณ ไร้การสื่อสาร แต่ไม่เคยไร้ “ความหวัง” แม้ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่มีใครยอมปล่อยให้เพื่อนร่วมรบ ต้องหายไปกลางความเงียบงันนั้นตามลำพัง หน่วยของเราจึงรับภารกิจ “ค้นหาและกู้ภัย (Search & Rescue)” วางแผนลาดตระเวนตามลำโดม เริ่มจากพื้นที่ฐานรวงผึ้ง ไล่เส้นทางเพื่อค้นหาร่องรอย เพื่อพา “เพื่อน” กลับบ้าน ฝ่าแดด ฝ่าดง ฝ่าความไม่แน่นอน ทุกย่างก้าวคือเดิมพันระหว่าง “ชีวิต” กับ “ความหวัง”
สุดท้ายเราสามารถช่วยเหลือกำลังพลออกมาได้ครบทั้ง 19 นาย อพยพทางอากาศ 3 เที่ยวบิน พวกเขากลับมาในสภาพอิดโรย อ่อนแรง เจ็บปวด มีทั้งบาดแผล ขาแพลง และอดอาหารต่อเนื่องถึง 3–4 วัน หากไม่มี ฮ. มารับ พวกเขาอาจต้องเดินเท้าอีก 3–4 วัน ในสภาพร่างกายที่แทบไม่หลงเหลือพลัง
แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรคของหัวใจนักรบ เพราะแม้จะเจ็บ พวกเขาก็ “ไม่เคยยอมแพ้” แม้จะหิว พวกเขาก็ “ยังไม่ละหน้าที่” และแม้จะไม่มีใครเห็น พวกเขาก็ “ยังยืนหยัด” เพื่อปกป้องเพื่อน เพื่อปกป้องชาติ นี่คือภารกิจที่ไม่ควรถูกลืม นี่คือคำว่า “พี่น้องร่วมรบ” ที่ยิ่งใหญ่กว่าความกลัวตาย
นี่คือเกียรติยศของทหารพรานผู้ไม่เคยทิ้งกันไว้กลางทาง แม้ท่านยังมีลมหายใจ แต่หัวใจของท่าน…ได้เสียสละเพื่อชาติไปแล้วโดยสมบูรณ์ ขอจารึกชื่อพวกท่านไว้ในความทรงจำของแผ่นดินและในหัวใจของพี่น้องไทยทั้งชาติ