“พระกฤษณะ” ร่าง “มนุษย์และเทพเจ้า”
คาสโนวา นักรักผู้ถูกจริตสาวๆ
ตามความเชื่อของจันทรคติฮินดูปีนี้ วันที่ 16 สิงหาคม 2568 เป็นวัน Krishna Janmashtami หรือ วันคล้ายวันประสูติของพระกฤษณะ ดังนั้นตามวัดฮินดู ฝ่ายอินเดียเหนือ เช่น วัดเทพมณเฑียร , วัดวิษณุ และฝ่ายอินเดียใต้อย่าง วัดแขกสีลม จะมีการบูชาเทพเจ้าพระองค์นี้กัน และนี่คือเหตุผลที่ God’s City โดย Nai Mu กรูรูสายมูผู้มีเรื่องเล่ามากมายจากเว็บต์ไซต์และเพจ Ticy City จะมาบอกกล่าวถึงตำนานเล่าขานของ “พระกฤษณะ” ร่าง “มนุษย์และเทพเจ้า” คาสโนวา นักรักผู้ถูกจริตสาวๆ
Nai Mu ต้องบอกก่อนนะว่า พระกฤษณะ เป็นเทพฮินดูที่มีผู้คนเคารพนับถือเป็นจำนวนมาก โดยฝ่ายไวษณพนิกายที่นับถือพระวิษณุเป็นใหญ่ ถือว่าท่านเป็นองค์อวตาร ปางที่ 8 มีลักษณะพิเศษ คือ เป็นมนุษย์ที่เชื่อกันว่า มีตัวตนจริง ในขณะที่นิกายที่นับถือพระกฤษณะเป็นเอกเทศ พระองค์เป็น “ปรมาตมัน” คือ พระเป็นเจ้าสูงสุด ผู้ให้กำเนิดสรรพสิ่ง หลังการละสังขาร ก็มิได้กลับไปหลอมรวมกับพระวิษณุแต่อย่างใด
ทั้งนี้คำว่า กฤษณะ มีความหมายว่า “ดำ-สีดำ”ตามสีรูปกายของพระองค์ที่คล้ำ เทา ภาพวาดระบายสีผิวเป็นสีคราม , สีขาบ โดยทรงอยู่ในสภาพแวดล้อมด้วยความงดงาม โรแมนติก ท่ามกลางป่าเขา ลำเนาไพร ฝูงสัตว์น้อยใหญ่ ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยบทใด นั่ง-ยืนเป่าขลุ่ย นั่งไกวชิงช้า มักแวดล้อมด้วยมวลหมู่นางโคปี สาวเลี้ยงวัว จะมากหรือน้อย แล้วแต่ ! สีประจำพระองค์คือ สีเหลือง ดอกไม้ประจำพระองค์คือ ดอกกระทุ่มซึ่งมีสีเหลือง เช่นกัน
ทั้งนี้พระกฤษณะ มีชายา 8 นาง เรียกรวมๆว่า “อัษฏภริยา” นอกจากนี้ ยังมีนังเล็กๆอีกถึง 16,108 พระองค์ (หนึ่งหมื่นหกพันหนึ่งร้อยแปดพระองค์) ที่กวาดต้อนมาจากการไปปราบอสูร พระกฤษณะให้ความเป็นสามีกับสาวทุกนางเท่าเทียมเสมอกัน ไม่ให้ใครเป็นรองใคร ทรงโคลนนิ่งทั้งหน้าตา รูปร่าง ไฝสีขี้แมงวัน ไปอยู่ในห้องกับเมียทุกคน !
ในฐานะคนเลี้ยงวัว หรือ โคปาล เรียกนามของท่านว่า “โควินทะ” บรรดาสาวๆ เรียก “โคปี”
พระกฤษณะเป็นบุรุษรูปงาม มี “หางนกยูง” ประดับบนพระเศียร เป็นคาสโนวา นักรักผู้ถูกจริตสาวๆ ยิ่ง การบูชาท่าน เชื่อว่า ท่านมีคุณสมบัติของเมตตามหานิยมสูง ใครเห็นก็รัก แต่การจะเกิดมาพร้อมภารกิจยิ่งใหญ่ของพระเป็นเจ้าไม่ง่ายเลย!
“มหาราชอุครเสน” เมืองมถุรา ถูก “กังสะ” ลูกชายจับเข้าคุก ชิงราชบัลลังก์ขึ้นเป็นกษัตริย์ทรรราชย์ ความชั่วร้ายของกังสะคือ กดขี่ราษฎร ,ขุดรีดภาษี , ชาวบ้านต้องส่งนม-เนยเป็นส่วยบรรณาการจำนวนมหาศาล ทั้งยังตั้งตนเป็น “พระเป็นเจ้า” ให้คนบูชากราบไหว้
กังสะมีลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งชื่อ นางเทวกี นางรักกับกษัตริย์วสุเทพ แห่งอาณาจักรสุรเสน ในวันที่นางเทวกีสยุมพร ก็เกิด “อากาศวาณี” (เสียงจากอากาศ) บอกว่า “ลูกชายคนที่ 8 ของนางเทวกีกับราชาวสุเทพจะเป็นผู้สังหารกังสะ” ! ทรราชย์กังสะเดือดดาลถึงขนาดจะฆ่าคู่บ่าว-สาวในทันที แต่เห็นกับความเป็นญาติพี่น้อง จึงนำราชาวสุเทพกับนางเทวกีขังคุก ให้หลับนอนสมสู่กันในนั้น เมื่อคลอดลูกก็ส่งลูกทุกคนให้กังสะ! ฆ่าทิ้งให้หมด ซึ่งก็ตายมาแล้ว 6 คน
เมื่อถึงเวลาอวตาร พระวิษณุก็ดึงเส้นผมสีดำของตนเอง และเส้นผมสีขาวของเศษนาค ไปเป็นเชื้อใส่ท้องนางเทวกี ในขณะที่เสียงสวรรค์มาบอกใบ้ให้อีกว่า ชาวโคปาลจะเป็นผู้ฆ่ากังสะ กังสะเลยสั่งฆ่าคนเลี้ยงวัวทุกคน!
และเมื่อนางเทวกีท้องลูกคนที่ 7 นั้นนางโรหิณี เมียคนแรกของกษัตริย์วสุเทพมาเยี่ยมสวามีในคุก พระวิษณุเทพ ก็ทำการโยกเชื้อ เส้นผมขาวจากท้องนางเทวกีไปยังท้องของนางโรหิณี และฝากให้เพื่อนสนิทของกษัตริย์วสุเทพซึ่งเป็นคนเลี้ยงวัวอยู่อีกฝั่งของเมืองมถุราชื่อ นันทะ ช่วยดูแลแทน ลูกคนนี้คือ “พลราม” ร่างอวตารของเศษนาค กังสะจึงคิดว่า นางเทวกี แท้งลูกคนที่ 7 ไปแล้ว!
ต่อมา ลูกคนที่ 8 ได้มาเกิด สวรรค์ช่วยบันดาลให้ทุกอย่างหยุดลง ผู้คนในเมืองหลับสนิท กุญแจห้องขังเปิดออก กษัตริย์วสุเทพอุ้มลูกชายเดิมข้ามแม่น้ำที่แหวกเป็นสายให้เดินได้สะดวก ไปยังอีกฟากหนึ่งของเมืองมถุรา ที่เป็นบ้านของนันทะ เป็นจังหวะเดียวกับที่นางยโสทาเมียของนันทะคลอดลูกสาว ฝ่ายนันทะจึงตัดสินใจสับเปลี่ยนเด็ก โดยนำลูกสาวตัวเองมาให้กษัตริย์วาสุเทพแทน
ครั้นเมื่อกษัตริย์วาสุเทพกลับไปถึงยังคุก วันเวลาก็เริ่มเดินอีกครั้ง เสียงร้องของเด็กทำให้กังสะดีใจ เพราะได้โอกาสกำจัดเสี้ยนหนามแล้ว แต่เด็กที่เห็นกลับเป็นผู้หญิงนี่นา ! แต่กังสะก็คิดกำจัดอยู่ดีด้วยการโยนทิ้ง แต่ในระหว่างที่โยนทาริกาขึ้นไปบนอากาศ เพื่อให้ตกพื้นลงมาตาย ปรากฏว่า เด็กไม่ตกพื้นกลับลอยสู่สวรรค์ พร้อมกล่าวว่า “บัดนี้ ผู้จะสังหารกังสะถือกำเนิดแล้ว” !
เป็นอันว่า นางเทวกี – วสุเทวะ ฝากพระพลรามและพระกฤษณะไว้กับนันทะและยโสทาช่วยเลี้ยงดู
ชื่อเสียงของพระกฤษณะ เลื่องลือมาแต่วัยเด็ก ทั้งจอมแก่น แสนซน และมีพละกำลังมหาศาล สามารถสังหารอสูรต่างๆ เช่น วัตสาสูร, กาลิยนาค, ศังขาสูร ฯลฯ อีกทั้งยกภูเขาโควรรธนะบังฝน เพื่อกำราบพระอินทร์ จนถึงสังหารกังสะ คืนบัลลังก์ใก้มหาราชอุครเสน และพระกฤษณะเองไปสร้างเมืองทวารกาของตนเองที่ชายฝั่งทะเล
สำหรับคนไทยคงเคยได้ยินตำนานของจังหวัดนครปฐม เรื่อง “พญากง พญาพาน” กันมาบ้าง ทั้งนี้เค้าเรื่องเดิม พญากง คือ กังสะ, พญาพานคือ พาลกฤษณ์ หรือกฤษณะ และเมืองทวารวดี พื้นที่นครปฐมโบราณ ชื่อเมืองมีเค้ามาจากชื่อเมือง ทวารกา นั่นเอง
อย่างที่ Nai Mu บอกแต่แรกว่า พระกฤษณะ นอกจากภาพลักษณ์ของพระเป็นเจ้าแล้ว ยังมีอุปนิสัยอย่างมนุษย์ปุถุชนอยู่ด้วย ซึ่งแน่นอนว่ามนุษย์ย่อมมีด้านมืดที่ปรากฏในมหาภารตะ
นางคานธารี แม่ของเจ้าชาย 100 คนของเการพ ผู้เคร่งครัดในคุณธรรม ความดีงาม เสียใจที่ลูกของนางต้องตายหมดในสงครามกุรุเกษตร เพราะพระกฤษณะชี้ทางแก่ฝ่ายปาณฑพ นางจึงกล่าวสาปแช่งว่า
“ นับจากนี้ไป 36 ปี ขอให้พระพระกฤษณะประสบชะตากรรมเดียวกับเรา ให้เหล่าประยูรญาติ อีกทั้งเสนาอมาตย์ ราชบริพารตลอดจนโอรส รบราฆ่าฟันกันเอง และขอให้พระกฤษณะต้องซัดเซพเนจรไปจนสิ้นชีวิตในป่า โดยไม่มีใครรู้จักและช่วยเหลือได้” ….
วสุเทพ พ่อของพระกฤษณะ เป็นพี่น้องกับนางกุนตี แม่ของยุธิษฐิร, ภีม, อรชุน 3 ใน 5 ของพี่น้องปาณฑพ ดังนั้นเมื่อพี่น้องทั้ง5 ต้องอยู่ป่า พระกฤษณะมักไปไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบเสมอ และเหตุเพราะพระกฤษณะมีกองทัพและกำลังพลแข็งแกร่ง ทั้งเการพและปาณฑพต่างต้องการเชิญมาร่วมเป็นพันธมิตรในสงครามครั้งนี้ พระองค์มี 2 ทางเลือก
ทางเลือกที่1 ได้ตัว “พระกฤษณะ” ที่ไม่จับอาวุธและบัญชาการรบ แต่ทำหน้าที่สารถีบังคับม้าศึกอย่างเดียว และ ทางเลือกที่ 2 ไม่ได้ตัวพระกฤษณะ แต่ได้กองกำลังไปทั้งหมด – สรุป อรชุนได้พระกฤษณะ ส่วนทุรโยชน์ ได้กองทัพไปช่วยรบ!
18 วันในสนามรบ ! เต็มไปด้วยความสูญเสียทั้ง 2 ฝ่าย สงครามไม่มี “ชัยชนะ” มีแต่ความ “พ่ายแพ้” พระกฤษณะเหมือนเหรียญที่มี 2 ด้าน ทั้งด้านดี และด้านมืด ! แม้จะเป็นผู้ขับรถศึกให้แก่อรชุน แต่ลึกกว่านั้นทรงแทรกเล่ห์ อุบาย ทำทุกวิถีทางเพื่อให้อรชุนและฝ่ายปาณฑพมีชัยต่อฝ่ายเการพ
อรชุน เมื่อเห็นฝ่ายตรงข้าม เป็นคนคุ้นเคยและเคยรู้จัก เป็นญาติผู้ใหญ่ ครูบาอาจารย์ก็สลดหดหู่ หมดกำลังใจ ลังเลในการฆ่า พระกฤษณะจึงเปิด “วิศวรูป” (ร่างอันแท้จริง) ให้อรชุนเห็นและกำกับด้วย “บทเพลงแห่งภควัน” หรือ ภควัทคีตา” – แล้วชี้ชวนให้อรชุนรบต่อไป ! เรียกง่ายๆว่า ปลุกปั่นให้แก้ปัญหาทั้งปวงด้วยความรุนแรง
ภีษมะ ผู้บัญชาการทหาร เก่งกาจในการรบ เคร่งครัดในกติกาสงคราม ไม่รบหลังอาทิตย์ตกดิน ไม่รบกับฝ่ายสตรี และเพศที่สาม งานนี้พระกฤษณะให้ศิขัณฑิน นักรบสองเพศ บังหน้าอรชุน จนภีษมะลดอาวุธลง อรชุนเลยยิงธนูราวห่าฝนไปทั่วร่างของภีษมะ
พระกฤณะใช้จักรสุทรรศน์บังอาทิตย์ ให้ท้องฟ้ามืดชั่วขณะ นักรบทั้งหลายต่างตะลึงแหงนมองฟ้า พระกฤษณะบอกให้อรชุนใช้โอกาสนี้สังหารชัยทรัถ เมื่อศรตัดเศียรแล้ว ฟ้าก็พลันเปิด แสงสว่างตามปกติ !
36 ปีให้หลัง เหล่าประยูรญาติมาประกอบพิธีกรรมศาสนกิจ กินดื่ม ร้องรำทำเพลง พอทุกคนเมามายก็ทะเลาะเบาะแว้งกัน ต่างลืมสติ ถอนต้นไม้ริมฝั่งทะเลมาเป็นอาวุธสังหารกันเอง พระกฤษณะส่งสารถีไปบอกความแก่อรชุนให้นำทัพมาช่วยเหลือ ส่วนตัวเองจะไปตามพลรามในป่า ครั้งถึงป่า ก็เห็นพลรามนอนหลับใต้ต้นไม้ แต่ยังไม่ทันจะร้องเรียกก็เห็นงูเลื้อยออกจากปากลงทะเลไป จึงรู้ว่าพลรามละสังขารคืนร่างเดิมแล้ว พระกฤษณะสิ้นหวัง เดินเรื่อยเปื่อย พรานป่าคนหนึ่ง เห็นกวางตัวหนึ่ง จึงเล็งศรและยิงกวางตัวนั้น พรานป่าวิ่งไปดูผลงาน พบลูกศรถูกส้นเท้าของชายผู้หนึ่ง … พระกฤษณะสิ้นใจคืนสู่เทวโลกทันที กลียุคเริ่มต้นนับหนึ่งแต่วันนั้น กรุงทวารกาจมน้ำ …กลายเป็นนครใต้มหาสมุทร ที่มีให้เห็นอยู่ในทุกวันนี้ !
เรื่อง : โดย Nai Mu
รูป : จากอินเตอร์เน็ต