ไทยลีก 3 กับคุณค่าสำหรับสังคมไทย

ไทยลีก 3 (T3) เป็นสิ่งที่เรากำลังพูดถึง

ฟุตบอลลีกภูมิภาคที่ไม่ได้เป็นเพียงแค่เวทีของการแข่งขันเท่านั้น หากแต่คือพื้นที่ของแรงบันดาลใจ, การสร้างอัตลักษณ์ท้องถิ่นและเป็นพลังขับเคลื่อนเศรษฐกิจ-สังคมในระดับรากหญ้า

ไทยลีก 3 วันนี้…ไม่ได้เป็นแค่ลีกรอง แต่กำลังเป็นหัวใจของลูกหนังไทย ในอนาคตข้างหน้า!!

1. ไทยลีก 3 บนแผนที่ประเทศไทย: ฟุตบอลปลุกชีวิตเมืองเล็ก

หนึ่งในเสน่ห์ของ ไทยลีก 3 คือการมีสโมสรจากทุกภูมิภาคของประเทศไทย - ไล่ตั้งแต่เหนือจรดใต้ ตะวันตกไปตะวันออก - เขลางค์ ยูไนเต็ด (ลำปาง), ทัพหลวง ยูไนเต็ด (นครปฐม), ราษีไศล ยูไนเต็ด (ศรีสะเกษ), พราม แบงค็อก (กรุงเทพมหานคร), บ้านค่าย ยูไนเต็ด (ระยอง), นรา ยูไนเต็ด (นราธิวาส) และอีกมากมาย

นี่จึงไม่ใช่แค่ 'สนามแข่ง' แต่กลายเป็น 'จุดรวมใจ' ของเหล่าผู้คนในท้องถิ่น ไม่ใช่แค่ชนชาวเมือง ทว่ายังรวมไปถึงอำเภอรอบๆ อีกต่างหาก

เมื่อดูจากแผนที่ จะพบว่าทุกภูมิภาคมีทีมประจำจังหวัดที่ผู้คนพร้อมใจกันเชียร์

เมื่อมีแมตช์ในบ้าน แฟนฟุตบอลก็พร้อมเดินทางไกล เพื่อไปให้กำลังใจอยู่เสมอ

เปลี่ยบเสมือน 'กิจกรรม' ของครอบครัวในวันหยุดสุดสัปดาห์ ที่คุณพ่อจูงลูก, คุณแม่จูงหลาน, คุณลุงจูงคุณป้าและญาติสนิทมิตรสหายที่ได้มาร้องเพลงร่วมกัน

ชุมชนมีเรื่องพูดถึง มีทีมให้รัก มีสีสันให้ขุมชนไม่ต้องเงียบเหงาอีกต่อไป

กรณีศึกษาอย่าง สงขลา เอฟซี - ทีมที่พลาดเลื่อนชั้นไม่ต่ำกว่า 3 ครั้ง ทั้งๆ ที่ได้แชมป์โซนใต้ แต่พวกเขาก็ยังมีแฟนๆ หนุนหลังแน่นสนามทุกนัด หรือ ปัตตานี เอฟซี ที่ใช้ฟุตบอลสร้างความสามัคคีในพื้นที่ชายแดนใต้

มันสะท้อนว่า ไทยลีก 3 เป็นมากกว่าผลแพ้-ชนะ แต่คือความหวังและแรงผลักดันของชุมชน

2. ฟุตบอล = Soft Power ของท้องถิ่น

ในยุคที่คำว่า 'ซอฟต์ พาวเวอร์' (Soft Power) กลายเป็นเครื่องมือพัฒนาประเทศ - ฟุตบอลก็คือหนึ่งในรูปแบบที่ทรงพลังที่สุด โดยเฉพาะกับบริบทของ ไทยลีก 3 เพราะสโมสรท้องถิ่นมีบทบาทเสมือน 'ทูต' ของจังหวัด

สีเสื้อ, โลโก้, เพลงเชียร์หรือการตลาด ต่างออกแบบเพื่อสื่อสารวัฒนธรรมพื้นถิ่นนั้นๆ

เมื่อทีมประสบความสำเร็จ คนทั้งจังหวัดร่วมเฉลิมฉลอง เช่น ราษีไศล ยูไนเต็ด ที่ใช้ทีมฟุตบอลเป็นเวทีสื่อสารความเป็น 'คนศรีสะเกษ' หรือ ปัตตานี เอฟซี ที่ขึ้นชั้นครั้งแรกในรอบ 16 ปี

• เสื้อแข่งของทีมกลายเป็นสินค้าที่ขายได้จริงในท้องถิ่น
• แฟนคลับสร้างเพจ, แชร์คลิปวิดีโอและรูปภาพ ทำคอนเทนต์ฟุตบอลในสไตล์เรียบง่าย แต่เข้าถึงทุกคน
• เมืองเล็กที่ไม่มีแหล่งเริงรมณ์มากนัก แต่มี 'สนามฟุตบอล' เป็นจุดนัดพบของชุมชน

จากจุดเล็กๆ ภายในท้องถิ่น บางทีมันอาจจะเติบโตกลายเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดเลยก็ได้ เพราะสโมสรคือ 'แหล่งรวมใจ' ผู้คนไว้ที่เดียว

นี่แหละ ซอฟต์ พาวเวอร์ ตัวจริง

3. พื้นที่แห่งโอกาสของเยาวชนและผู้เล่นท้องถิ่นไทย

หนึ่งในภารกิจสำคัญของ ไทยลีก 3 คือการเป็นเวทีให้กับ 'นักเตะไทยหน้าใหม่' และ 'ผู้เล่นอายุน้อย' ตามพื้นที่ทั่วทุกภูมิภาค

หลายๆ สโมสรในลีกนี้มีนโยบายชัดเจนกับการผลักดันดาวรุ่งและแข้งในจังหวัด รวมถึงแระแวกใกล้เคียง เช่น….

พราม แบงค็อก กับปรัชญาทำทีมด้วยนักเตะเยาวชน เพื่อเปิดโอกาสให้พวกเขาได้เฉิดฉายบนฟลอร์หญ้า

มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ เอฟซี และ ธนบุรี ยูไนเต็ด ที่อุดมไปด้วยแข้งที่เป็นนิสิต-นักศึกษา

สงขลา เอฟซี นั้นใช้ผู้เล่นท้องถิ่นภาคใต้เกือบทั้งทีม

ปัตตานี เอฟซี ก็เน้นการพัฒนาเยาวชนและให้นักเตะมุสลิมในพื้นที่ชายแดนใต้มีโอกาสโชว์ฝีเท้า

ไทยลีก 3 จึงเป็นเหมือนห้องเรียนฟุตบอลขนาดใหญ่ที่เปิดโอกาสให้ผู้เล่นได้แสดงศักยภาพหลากรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็น…

• ฝึกฝีเท้า
• เก็บประสบการณ์จริง
• สร้างเส้นทางอาชีพ

การได้เล่นทุกๆ สัปดาห์ ก็เหมือนการเพาะบ่มกระดูกฟุตบอลให้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งมีผู้เล่นจำนวนไม่น้อยที่เติบใหญ่จาก ไทยลีก 3 แล้วก้าวไปโลดแล่นบนเวทีสูงสุดของประเทศในปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็น สิโรจน์ ฉัตรทอง หรือ ชานุกูล ก๋ารินทร์ ที่เคยโลดแล่นในลีกล่าง ก่อนจะเก่งกาจสามารถจนไปเฉิดฉายใน ไทยลีก นั่นเอง

4. ไทยลีก 3 กับการขับเคลื่อนเศรษฐกิจชุมชน

ฟุตบอลไม่ได้ทำให้เมืองเล็กแค่ 'ตื่น' แต่มันยังส่งผลต่อ 'การเคลื่อนไหว' ในพื้นที่นั้นๆ อีกต่างหาก

ทุกครั้งที่มีเกมเหย้า–เยือน

• โรงแรมมีคนพัก
• ร้านอาหารคึกคัก
• การเดินทางของแฟนๆ สร้างรายได้หมุนเวียน

ตัวอย่างที่ชัดคือจังหวัดที่สนับสนุนกีฬาลูกหนังแบบเต็มเหนี่ยว อย่างศรีสะเกษ, ร้อยเอ็ด, ขอนแก่น, ฉะเชิงเทรา, ธนบุรี, สงขลา, ปัตตานี, นราธิวาส, สตูล, ยะลา หรือพัทลุง ที่ล้วนแล้วแต่มีผลตอบรับที่ค่อนข้างดีในแง่ของเศรษฐกิจ

สโมสรเหล่านี้มักได้รับความสนใจจากแฟนๆ ทีมเยือนที่ตามมาเชียร์ หรือแม้แต่ผู้บริหารสมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทย รวมถึงสื่อมวลชนที่มาร่วมทำข่าวและสำรวจพื้นที่

สนามฟุตบอลกลายเป็น 'แลนด์มาร์ก' แห่งใหม่ที่สร้างความคึกคักให้ชุมชนในพื้นที่

เม็ดเงินจากสปอนเซอร์ท้องถิ่นหรือแม้แต่การขายบัตร-ขายของที่ระลึก ได้ทำให้สโมสรอยู่ได้และส่งผลทิศบวกต่อเศรษฐกิจหมุนเวียน

หากวางโครงสร้างดีๆ บริหารอย่างมืออาชีพ แล้วทำด้วยความจริงใจอย่างจริงจัง เหมือนดั่ง บุรีรัมย์ ยูไนเต็ด ที่กลายเป็นสัญลักษณ์ของเมืองแห่งกีฬาของประเทศไปเป็นที่เรียบร้อย

ฟุตบอลไม่ใช่แค่กีฬา แต่มันคือโอกาสทางอาชีพและการลงทุน, จุดเริ่มต้นของเม็ดเงินหมุนเวียน, พลังสร้างเศรษฐกิจฐานราก และอีกมากมาย ซึ่งสามารถต่อยอดสู่การพัฒนาทั้งระบบได้ในระยะยาว

5. ความภาคภูมิและอัตลักษณ์ของจังหวัด

ฟุตบอลช่วยให้ผู้คนในชุมชนรู้สึก 'รักท้องถิ่น' มากยิ่งขึ้น เพราะแฟนๆ จากแต่ละจังหวัดนั้นย่อมมีความรู้สึกผูกพันกับสโมสรราวกับเป็นครอบครัวเดียวกัน

• พ่อค้า แม่ค้าในตลาดท้องถิ่นใส่เสื้อทีมเมืองตัวเอง
• นักเรียนมัธยมพูดถึงชื่อสโมสรระหว่างนั่งรถสองแถว
• ครอบครัวเปิดเพจเชียร์ทีมบ้านเกิดหลังเลิกงาน

การมีทีมฟุตบอลในลีกอาชีพ ทำให้จังหวัดหนึ่งมีภาพจำใหม่ๆ

ราษีไศล ยูไนเต็ด ทำให้ศรีสะเกษมี 'ฟุตบอลท้องถิ่น' ที่ก้าวขึ้นมาอีกครั้ง

สงขลา เอฟซี ที่เลื่องชื่อเรื่องความคลั่งใคล้ในกีฬาลูกหนัง ได้ตอกย้ำความรักบ้านเกิดอยู่เสมอ

ปัตตานี เอฟซี คือนิยามของทีมที่ใช้ศรัทธา, ความหวังและความเชื่อ เชื่อมผู้คนในพื้นที่

ทั้งหมดนี้ ไม่สามารถตีมูลค่าเป็นเงินได้ เพราะมันคือมูลค่าทางจิตใจที่หลอมรวมประชาชนในท้องถิ่นให้มีน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

เพราะฟุตบอล ไม่ใด้มีเพียงการแข่งขันในสนามเท่านั้น

สโมสรในแต่ละจังหวัดคือ 'แบรนด์ทางวัฒนธรรมที่มีมูลค่ามหาศาล'

6. บทส่งท้าย

ไทยลีก 3 จึงไม่ใช่ลีกรอง แต่คือ 'รากฐาน' ของฟุตบอลไทย

ไทยลีก 3 คือบทพิสูจน์ที่ว่า 'ฟุตบอล ไม่ได้เป็นเรื่องแค่ของคนเมืองใหญ่เท่านั้น' แต่เป็นของทุกจังหวัด, ทุกชุมชน และทุกคนที่เชื่อว่าลูกกลมๆ ลูกเดียว อาจเปลี่ยนชีวิต และเมืองเล็กๆ ได้ทั้งเมือง

ต่อไปนี้ เมื่อพูดถึงการพัฒนาฟุตบอลไทย อย่ามองแค่ทีมชาติ, ไทยลีก หรือ ไทยลีก 2

แต่จงให้ความสำคัญกับ ไทยลีก 3 - ลีกแห่งความหวังและศรัทธาของสยามชน คนทั้งประเทศด้วยเช่นกัน