“Sell The Souls” ร้านขายจิตวิญญาณเจ้าของ แหวกกองเสื้อมือสองสาดศิลปะใส่เสื้อมือหนึ่ง

โคตรเท่! นี่เป็นคำแรกที่แวบเข้ามาในหัว เมื่อเรามองทะลุกระจกเข้าไปในร้านเล็กๆ นี้ ท่ามกลางตึกที่สีกร่อนหายไปของแถบเจริญกรุง กลับมีตึกหนึ่งที่สะดุดตาด้วยเพราะฉาบสีขาว

ผู้เขียนเองเป็นนักสะสมเสื้อผ้ามือสองตัวยง ชอบขุดคุ้ยหาตามกองพะเนินด้วยความสนุก ทั้งอยากรู้ว่าไอเทมที่ได้ติดมือไปวันนี้จะแรร์สักแค่ไหน และอีกเหตุผลใหญ่คือเรื่องราคาที่ไม่ถึงร้อยบาท พักหลังมานี้ ตลาดเสื้อผ้ามือสองบ้านเราก็เริ่มหันมาออกแบบ ประดิษฐ์นู่นเติมนี่ลงไปบนเส้นด้ายเก่า ถึงแม้จะยังไม่ใช่เสื้อมือหนึ่ง แต่ก็น่าขอเป็นเจ้าของไม่แพ้กัน

เช่นเดียวกับเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ ราวมีเสียงชวนให้เดินเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย ณ ร้าน “Sell The Souls” อาจกระตุกกันอยู่ในใจว่าเป็นร้านมือสองธรรมดา ไม่! เพราะร้านนี้ไม่ธรรมดา เราถึงพาคุณมา

แหนะ! กำลังจะเปิดประตูเข้าไปแล้วนะ ภายใน 1 วินาทีนี้

และด้านซ้ายของสายตาที่เห็นเข้าจังๆ เป็นบ้านไม้หลังคาแดง เหมือนบ้านของเล่นที่มีกล่องอะไรไม่รู้วางเรียงอยู่ข้างในเป็นตับ “Born Spiritual” ชื่อหน้ากล่องช่างโดนใจ

“กล่องนี้เป็นกำยานค่ะ” สาวผมเปียเจาะปีกจมูกเดินมาบอก เราหันขวับตามเสียง เพิ่งจะเห็นว่ามีหนุ่มสวมหมวกแดงอีกคนหนึ่งอยู่ภายในร้าน ถ้าให้เดาแล้วคงเป็นคู่หูเจ้าของร้านแน่ๆ จะอุทานอีกครั้งแล้วกัน เท่! พวกเขาเป็นคนเท่ในสายตาเรา ไม่ใช่เพราะรอยสักตามตัว แต่ด้วยความเป็นพวกเขาที่ตะโกนออกมาผ่านร้านนี้เลยมากกว่า

ในเมื่อมีโอกาส เจ้าหนูจำไมก็เริ่มออกโรงชวนคุย ได้ใจความว่าทั้งสองร่วมกันเปิดร้านนี้ขึ้นมา จากความชอบในเสื้อผ้ามือสองที่มีเหมือนกัน

“อีฟ-ณัฐธิดา ครุฑพงษ์” สาวมีสไตล์ในเสื้อกล้ามสีชมพู กางเกงลายตารางเขียวคาดเข็มขัด เธอมีสตูดิโอสักอยู่ที่ชั้นสองของร้าน และ“ตุล-ธีระเดช คลังสมบัติ” ที่ดูเป็นหนุ่มขี้เขิน พูดไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่เขาเองก็มีสไตล์คมชัดผ่านการแต่งตัวเช่นกัน

อีฟว่าเธอจับเครื่องสักมานานจนคล่องมือ ตั้งแต่เรียนจบมาไม่ถึงปี แรกๆ เธอยังไม่มีลายเส้นการสักเป็นของตัวเองชัดนัก แต่เพราะเจอปัญหาการก๊อปปี้อยู่บ่อยๆ เมื่อลูกค้าเอาภาพวาดมาให้ลงเข็มก็ไม่อาจรู้ได้ว่ามาจากไหน ทั้งไม่อยากเป็นช่างสักตามสั่ง ลวดลายที่ออกมาเด่นหราในตอนนี้ ได้กลายเป็นศิลปะนาอีฟผสมความเป็นนิทานกลิ่นอายเก่าแจ่มแจ้งแล้ว

ส่วนตุลเองก็เปิดร้านออนไลน์ขายเสื้อมือสองมาเป็นทุนเดิม เราถามออกไปว่าทั้งสองมาเปิดร้านนี้ได้อย่างไร ตุลบอกว่าเพราะเขาจีบอีฟ ทั้งทิ้งอีกประโยคน่ารักว่าเราเป็นแฟนกัน ตอนนั้นเอง เราพยักหน้าทั้งหัวเราะรับ ไม่รู้ทำไมถึงดูไม่ออก

ทั้งสองเพิ่งจะเปิดร้านนี้มาได้ไม่ถึงปี เปิดด้วยความไม่ตั้งใจว่าจะเปิด และเปิดด้วยความไม่รู้ว่าจะขายได้หรือเปล่า แต่บนความไม่รู้กลับกลายเป็นเรื่องดี เพราะร้านเล็กๆ นี้ได้ถูกติดแท็กจาก“Popeye Magazine” นิตยสารไลฟ์สไตล์ชื่อดังของชาวญี่ปุ่น พวกเขาว่าเคยไปพ็อพอัปร้านไกลถึงประเทศเกาหลีกันมาหลายหนแล้วด้วย

และอีกเช่นเคยที่ทั้งสองไม่รู้ว่าเสื้อผ้าของพวกเขาไปโดนเส้นชาวญี่ปุ่นเข้าตรงไหน คงต้องให้การทัวร์ร้านในครั้งนี้เป็นคำตอบแล้วล่ะ

ตุลจับไอเทมตัวท็อปของร้านขึ้นมา ไม่ว่าจะหมวกที่พาดรูปดาวใหญ่อยู่ตรงกลาง เขียนพาดคำ “Solar Garden” นิตยสารที่รวมวัยรุ่นผู้สร้างศิลปะบนชั้นวาง สติ๊กเกอร์แทททูจากฝีมือช่างสักอื่น ของนานาจากเพื่อนพ้องที่พวกเขาเลือกมาตั้งวางขาย ดูจะสดใหม่ไปเสียหมด กระทั่งเท้าเราเดินไปหยุดที่หลังร้านและได้เห็นเสื้อมือสองสภาพดี ห้อยแขวนอยู่บนราวติดป้าย 100 บาท หากลองจับเนื้อผ้าอย่างไม่มองราคา เราคงเผลอคิดไปว่ามูลค่าสูงกว่านั้น

“คัดเสื้อมือสองจากอะไรเหรอ” เราถาม

ตุลตอบ “อะไรที่มันดูเป็นตัวเอง หรือไม่ก็มีคาแรกเตอร์การ์ตูนที่เราชอบตอนเด็ก เป็นเสื้อผ้าที่มีลายวาด ส่วนใหญ่จะไม่ใช่เสื้อวงดนตรีนะ”

และที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือเสื้อผ้าต้นฉบับของ Sell The Souls ที่ทั้งสองรังสรรค์กันขึ้นมาใหม่ สาดสี วาดลวดลายศิลปะแบบนาอีฟที่ชอบลงไป เพราะทั้งสองต่างก็ชอบศิลปะที่ดูจะไม่สมบูรณ์ในตัวเอง ทิ้งกลิ่นความเป็นเด็กไร้เดียงสาละเลงสี แต่ถึงอย่างไรก็ต้องออกมาสวยและเท่ในเวลาเดียวกันให้ได้

หรือ Outsider Art ที่มีความเป็นตุลที่สุด เนื่องด้วยเขาไม่ได้เรียนจบกราฟิกมาแบบอีฟ ทำให้มือไม่เคยจับพู่กัน ดินสอ และเนื้อแคนวาส อยู่แต่กับกีฬาเทควันโด ทำให้ศิลปะแขนงนี้ที่ถูกนิยามว่าสร้างโดยคนนอกระบบ ไม่ได้เป็นขาประจำเดินเข้าแกลเลอรี ทั้งไม่คิดว่าตัวเองเป็นศิลปิน ลงล็อกกับตุลได้พอดิบพอดีเหลือเกิน

“ระหว่างสร้างร้านเคยทะเลาะกันบ้างไหม” เราถามแหย่

“ทุกวัน!” อีฟตอบทันทีก่อนจะหัวเราะ “เราไม่มีลูกน้องก็ทำทุกอย่างกันเอง ทำบัญชี จัดร้าน ทำความสะอาด จะเป็นฟีลทำไมไม่ช่วยกันบ้างวะ เถียงกันทุกเรื่อง”

ตุลต่อบทอย่างเขินๆ “แต่เราไม่ได้โกรธกันนะ”

พวกเขาว่าตอนก่อร่างร้านนี้ขึ้นมายังไม่ทันจะเสร็จดี โควิดก็สะพือพัดเข้ามา แต่นั่นไม่ได้ทำให้ถอดใจเลย เพราะเขายังไม่เห็นหน้าตาลูกค้าของตัวเอง ทั้งอีฟก็แน่วแน่ว่าเธอไม่อาจเลิกสักได้ วันนี้เราจึงได้เห็น Sell The Souls ตระหง่านอยู่ริมฟุตพาท

ทั้งสองยิ้มเมื่อเราเปรยถามถึงหน้าตาลูกค้า

“ทุกคนที่มาที่นี่ต้องตั้งใจมาจริงๆ ด้วยความที่ร้านไม่ติดขนส่งโดยสารเลย และมักจะเป็นชาวต่างชาติที่ถูกโฉลกด้วย อีกอย่างเราไม่ค่อยลงโปรโมตออนไลน์กัน ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่” จากปากคำของอีฟ

หากคุณเป็นคอเสื้อมือสอง ชอบเสื้อคราฟต์แบบศิลปะเปรอะ รักที่จะค้นหาของแรร์ หรือกระทั่งเสี้ยนเข็ม มันเขี้ยวร่างกาย อยากให้มีลวดลายจากฝีมือของอีฟ เราไม่อยากให้พลาดร้าน Sell The Souls ที่จะไม่แค่กระตุกหัวใจผู้มาเยือน แต่จะกระชากทรัพย์ให้ไหลจากกระเป๋าอย่างไม่รู้ตัว ทั้งร้านนี้ยังมีความหมายต่อเจ้าของสมชื่อ ด้วยเพราะพวกเขาขายจิตวิญญาณให้มันไปหมดเสียแล้ว หายใจเข้าก็ Sell หายใจออกก็ Souls

เรายืนแหมะกวาดดูของกระจุกกระจิก ทั้งเครื่องประดับในร้านเป็นเวลาพอสมควร ก่อนจะถูกดูดกลืนไปมากกว่านี้ เป็นอันต้องขอผลักประตูออก เพราะใจคงร้องให้กลับมาเยือนใหม่แน่

และอีกหนึ่งคำถามสุดท้ายที่จำต้องขออนุญาต “ตั้งหัวเรื่องเป็นร้านคู่รักได้ไหม”

อีฟและตุลส่ายหัวโบกมืออย่างไม่ได้นัดหมาย“ไม่เอาๆ” ท่าจะต้องเพิ่มไม้ยมกกันอีกหลายตัว

คงสเตปความคูล เท่อย่างไรก็เท่อยู่อย่างนั้นจริงๆ