จำแทบไม่ได้! "เทพบุตรฟิสิกส์" อัจฉริยะที่เพิ่งจบ ป.เอก ชีวิตพลิกหลังหย่า กลายเป็นพเนจร

จาก “อัจฉริยะฟิสิกส์” สู่ชายไร้บ้านกลางนิวยอร์ก ชีวิตจริงของอดีตดาวรุ่งจีน ที่โลกเกือบลืม…

อดีตเด็กอัจฉริยะ สู่ด็อกเตอร์ฟิสิกส์ ผู้เคยได้รับการคาดหวังว่าจะกลายเป็นนักวิทยาศาสตร์ระดับแนวหน้า ทว่าโชคชะตากลับพาเขาเดินไปสู่เส้นทางชีวิตที่ไม่ใครคาดคิด

ในย่านแมนฮัตตันอันหรูหราและคึกคักของมหานครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา คงไม่มีใครคาดคิดว่าชายไร้บ้านคนหนึ่งในวัย 54 ปี ที่เดินเร่ร่อนอยู่ตามถนน จะเคยเป็น“เทพบุตรแห่งวงการฟิสิกส์” จากประเทศจีน ผู้เคยคว้ารางวัลจากการแข่งขันมากมาย และมีผลงานวิชาการระดับโลกกว่า 30 ฉบับ

ชื่อของเขาคือ “ซุน เว่ยตง” (Sun Weidong) เกิดเมื่อปี 1969 ที่เมืองเจียงอิ๋น มณฑลเจียงซู ประเทศจีน เขาเป็นเด็กที่ฉายแววอัจฉริยะตั้งแต่ยังเล็ก โดยสามารถคว้ารางวัลมากมายจากการแข่งขันวิชาการระดับประเทศ และได้เข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมชั้นนำของเมืองหนานจิง

ปี 1985 เมื่ออายุเพียง 16 ปี เขาสอบติดคลาสเยาวชนฟิสิกส์ของมหาวิทยาลัยฟู่ตาน (Fudan University) หนึ่งในมหาวิทยาลัยระดับท็อปของจีน ซึ่งเปิดเฉพาะให้นักเรียนหัวกะทิที่สุดในประเทศ

หลังจบการศึกษา เขาได้รับคัดเลือกจากศาสตราจารย์ หลี่ เจิ้งเต่า (Li Zhengdao) เจ้าของรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ ให้ร่วมโครงการพิเศษ CUSPEA เพื่อเรียนต่อที่สหรัฐฯ

เขาเดินทางไปเรียนต่อที่ Brooklyn College ภายใต้ระบบมหาวิทยาลัยเมืองนิวยอร์ก (CUNY) ก่อนจะจบทั้งระดับปริญญาโท และปริญญาเอกด้านฟิสิกส์ พร้อมตีพิมพ์บทความวิจัยกว่า 30 ฉบับในวารสารชั้นนำอย่าง Physical Review ช่วงปี 1992–1999 จนได้รับการยกย่องว่าเป็น“ดาวรุ่งแห่งวงการฟิสิกส์”

ต่อมา เขาขยายความรู้ด้าน IT และได้ทำงานในบริษัทซอฟต์แวร์ย่านวอลล์สตรีท พร้อมรับเงินเดือนสูงถึง 140,000 ดอลลาร์ต่อปี (ราว 5 ล้านบาท)

ความรักและจุดเปลี่ยนชีวิต ไร้บ้านกลางมหานคร ใช้ชีวิตท่ามกลางความหนาวและความโดดเดี่ยว

ในขณะที่ชีวิตกำลังไปได้สวย ซุน เว่ยตง พบรักกับหญิงสาวชาวจีนคนหนึ่งซึ่งมีลูกติด ก่อนทั้งสองจะตกลงแต่งงานกัน แต่ไม่นานหลังจากนั้น ชีวิตของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป แม้ไม่มีข้อมูลแน่ชัดเรื่องสาเหตุการหย่าร้าง แต่หลายฝ่ายเชื่อว่า “ความล้มเหลวในชีวิตคู่” กลายเป็นชนวนให้เขาเข้าสู่ภาวะซึมเศร้าและโรคทางจิตใจ

เขาเริ่มมีอาการผิดปกติทางอารมณ์ สูญเสียสมาธิ และไม่สามารถรักษางานไว้ได้ ก่อนจะลาออกจากงานและเข้าสู่ภาวะ “หลุดพ้นจากระบบสังคม” อย่างชัดเจน ตั้งแต่ปี 2007 เป็นต้นมา ซุน เว่ยตง กลายเป็นคนไร้บ้านอย่างเต็มตัว ใช้ชีวิตอยู่ตามสถานีรถไฟใต้ดิน ร้านอินเทอร์เน็ต หรือสถานที่ที่มีเครื่องทำความร้อนเพื่อหลบหนาว เขาไม่มีเอกสาร ไม่มีรายได้ และไม่ได้รับการรักษาอย่างต่อเนื่อง

แม้จะมีปัญหาทางจิตใจ เช่น ภาวะหวาดระแวง และหูแว่ว แต่เขายังคงแสดงออกถึงความรู้ ความสามารถ และความสุภาพเมื่ออยู่ในช่วงเวลาปกติ เมื่อถูกสื่อพบตัวและสอบถาม เขาเพียงกล่าวอย่างเรียบง่ายว่า "ผมอยากกลับบ้าน"

เดือนมกราคม 2024 คลิปวิดีโอของ ซุน เว่ยตง ในสภาพไร้บ้านบนถนนแมนฮัตตัน ถูกเผยแพร่ผ่านโลกออนไลน์อย่างรวดเร็ว และได้รับการยืนยันจากเพื่อนร่วมรุ่นปี 1985 ที่มหาวิทยาลัยฟู่ตานว่าเป็นเขาจริง สมาคมศิษย์เก่าฟู่ตานในนิวยอร์กจึงเริ่มเข้ามาดูแล ติดตามสถานการณ์ และพยายามติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อให้ความช่วยเหลือ

ในบ้านเกิดที่เมืองเจียงอิ๋น น้องชายของเขาซึ่งเป็นครูที่หนานจิงรับรู้เรื่องนี้แล้ว แต่ยังไม่กล้าบอกมารดาที่อายุเกิน 80 ปี เพราะเกรงว่าจะรับไม่ไหว

เรื่องราวของ ซุน เว่ยตง ไม่เพียงแต่เป็นโศกนาฏกรรมของบุคคลหนึ่งเท่านั้น หากยังสะท้อนความเปราะบางของคนรุ่นใหม่ ที่แม้จะฉลาดล้ำ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะพร้อมรับมือกับโลกที่โหดร้าย ความสำเร็จทางวิชาการอาจไม่ใช่เครื่องรับประกันอนาคต หากขาด “ภูมิคุ้มกันด้านจิตใจ” และความสามารถในการเผชิญกับวิกฤตชีวิต

สุดท้ายแล้ว ชีวิตไม่ใช่สมการคณิตศาสตร์ ไม่มีสูตรตายตัว ความเก่งอาจเป็นจุดเริ่มต้น แต่การเลือกทางเดินที่ถูกต้อง และการมีหลักยึดในใจ ต่างหากคือสิ่งที่จะกำหนดชะตาชีวิตของแต่ละคนในระยะยาว