เรื่องชู้สาว…ใกล้ฉัน ถอดบทเรียนเหตุการณ์ฉาว ในคอนเสิร์ต Coldplay
นี่มันเดือนอะไรกันนี่! ทำไมมีแต่ข่าวฉาว ข่าวแซ่บออกมาเต็มไปหมด แซ่บจนผมตกใจ เพราะข่าวทำนองนี้มาจากหลายวงการ ตั้งแต่ข่าวเจ๊หงส์ จนไปถึงวงการสงฆ์ และล่าสุด ก็คือข่าวฉาวในวงการ Corporate ที่ CEO และผู้บริหารฝ่ายทรัพยากรบุคคล ถูกจับโป๊ะได้จาก Kiss Cam ในคอนเสิร์ต Coldplay
หลายคนมองว่า มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก และก็คิดว่าเจ้าตัวทั้งคู่ก็รู้เต็มอกว่าเป็นเรื่องที่น่าอับอายเช่นเดียวกัน เพราะไม่เช่นนั้น เมื่อภาพของตนเองปรากฏขึ้นบนหน้าจอในคอนเสิร์ต คงไม่เกิดอาการวงแตก หลบแทบไม่ทันขนาดนั้น
แต่เหนือไปกว่าความน่าอับอายในระดับตัวบุคคล ในมุมมองของโลก Corporate มันมีหลายแง่มุมที่ต้องคิดและเรียนรู้จากข่าวนี้
แน่นอน เรื่องแรกที่ผมต้องพูดถึงคือเรื่องความเป็นผู้นำ หรือ Leadership
อันนี้เสียหายเต็มๆ ไม่ว่าจะทางฝ่ายชายหรือฝ่ายหญิง ก็เสียหายพอกัน ยิ่งดูโปรไฟล์ก็ยิ่งอึ้ง เพราะมันคือการผิดศีลธรรมต่อครอบครัวของตนเอง ที่คนทั่วไปย่อมรับไม่ได้อยู่แล้วเป็นทุน และ ที่ร้ายแรงที่สุดคือทั้งสองคนอยู่ในตำแหน่งผู้บริหารระดับสูง ที่คนทั้งบริษัทควรจะสามารถมองและยึดถือเป็นแบบอย่าง หรือ Role model ได้
ยิ่งฝ่ายหญิงเป็น HR ยิ่งน่าเสียดายเพราะด้วยนัยยะนึงแล้ว HR คือ ผู้คนสำคัญในการดูแลค่านิยมอันดีขององค์กร พฤติกรรมที่เกิดขึ้นจึงยากมากที่จะแก้หรือดึงกลับมาซึ่งความไว้เนื้อเชื่อใจของบุคคลที่อยู่ใต้บังคับบัญชา และก็เชื่อแน่ว่าทั้งสองคนก็ย่อมไม่กล้าที่จะสู้หน้ากับพนักงาน หรือแม้แต่ญาติสนิทมิตรสหายรอบตัวไปอีกนานแสนนาน
และผลกระทบจากเหตุการณ์นี้ จะส่งผลกระทบไปจนถึง ความสามารถในการตัดสินใจในธุรกิจ ของผู้บริหารทั้ง 2 ท่าน เพราะเมื่อเกิดเรื่องขึ้น ย่อมไม่น่าจะสามารถมีใจเป็นกลาง ที่จะตัดสินใจเรื่องสำคัญๆ ได้
เมื่อเจอกับเรื่องหนักๆ แบบนี้ จะถูกครอบงำไปด้วย ความอาย ความกลัว และสิ้นอำนาจต่อรองเพราะมีเรื่องฉาวมาครอบงำ
ตามมาด้วยเรื่องความเสี่ยงในภาพลักษณ์ ชื่อเสียงองค์กร
แม้จะเป็นจุดหนึ่งที่บริษัทดังกล่าวทำได้ดีมาก คือรีบออกมาประกาศถึงจุดยืนและบรรทัดฐานที่บริษัทมีเกี่ยวกับเรื่องศีลธรรมอย่างไม่รอช้า โดยแถลงการณ์ของบริษัทระบุว่า…บริษัทยึดมั่นในค่านิยมและวัฒนธรรมมาตั้งแต่ก่อตั้ง และคาดหวังว่าผู้บริหารจะต้องเป็นตัวอย่างที่ดีและเชื่อถือได้….
แต่กระนั้นก็เถอะ ชื่อเสียงของบริษัทจะถูกผูกอยู่กับข่าวนี้ไปพักใหญ่ๆ อย่างแน่นอน โดยคนอาจจะพูดถึงว่า “อ๋อ ก็บริษัทนั้นไง ที่ CEO กับ Head of HR ถูกจับโป๊ะกลางงานคอนเสิร์ต” เพราะ ปฏิเสธ ไม่ได้หรอกครับ ว่า แบรนด์ของ CEO และผู้บริหารระดับสูง มันผูกติด อยู่กับแบรนด์ของบริษัทอย่างแน่นอน
ยังไม่นับรวมถึง ความเสียหาย และความสงสัยของพนักงาน ที่อาจเกิดกับวัฒนธรรมขององค์กรของตนเอง เช่นว่า “แล้วค่านิยมต่างๆที่เคยพูดไป ว่าคนขององค์กรต้องเป็นคนดี ต้องทำดี ต้องโปรเฟสชันนัล แบบนั้นแบบนี้ สรุปแล้ว คนเป็นใหญ่ มาทำเสียเองเนี่ยนะ”
และต่อด้วยเรื่องความน่าสงสัยในการเอื้อประโยชน์ที่ผู้บริหารสองคนอาจจะเคยตัดสินใจร่วมกัน
ถึงจุดนี้ พนักงานหลายคนที่เคยร่วมงานและได้รับผลจากการตัดสินใจร่วมกันของผู้บริหารทั้งสองท่าน ก็อาจจะเริ่มย้อนคิดไปถึงเหตุผลในการตัดสินใจหลายๆ เรื่องที่สองคนนี้ตัดสินใจร่วมกัน
คนที่ร้ายหน่อยก็อาจจะเริ่มเมาท์ว่า “อ๋อ ที่วันนั้นสองคนนี้ตกลงคุยกันได้อย่างเป็นปีเป็นขลุ่ย ก็เพราะนอนคุยกันนี่เอง”
แต่ในระดับที่เร่งด่วนยิ่งกว่า คือ บริษัทต้องรีบเข้าไปดูในเชิงธรรมาภิบาลของการตัดสินใจในอดีตว่ามีการเอื้อประโยชน์กันในบางเรื่องจริงๆ หรือไม่ และต้องรีบแก้ไขให้ทันกาล เพราะไม่เช่นนั้นจะก่อตัว เกิดเป็นความรู้สึกไม่เป็นธรรม ที่วันนี้บริษัทรู้ทั้งรู้อยู่แล้วจากการเป็นข่าวนี้ แต่องค์กรก็ยังไม่รีบย้อนกลับไปแก้ไข
ท้ายที่สุด คือ เรื่อง กฎหมายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ในที่ทำงาน
กฎหมายในหลายประเทศมีกฎระเบียบเกี่ยวกับความสัมพันธ์ในที่ทำงานเพื่อป้องกันการล่วงละเมิดทางเพศและการใช้ตำแหน่งหน้าที่ในทางที่ผิด เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่ากังวลที่สุด เพราะถ้ามันถึงขั้นกฎหมาย มันไม่มีวันเป็นเรื่องดีแน่ เพราะต่อให้เป็นเพียงเรื่องติฉินนินทา เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป แต่พอเป็นเรื่องขึ้นโรงขึ้นศาล มันจะกระทบชีวิตในระยะยาว จากผู้บริหารระดับสูงอาจจะไม่เหลืออะไรเลยก็ได้
หลายคนถามหาแนวทางในการป้องกัน ในมุมมองบริษัท ต้องเร่งสื่อสาร และเข้มงวดเรื่องนี้ เพื่อให้รู้ว่าเป็นเรื่องที่บริษัทรับไม่ได้ และอย่าทำแบบวัวหายล้อมคอก ตรงกันข้ามต้องเน้นย้ำ ต่อเนื่องจนเป็นวัฒนธรรม และลงโทษอย่างเหมาะสมและเด็ดขาด
เมื่อเกิดเรื่อง ในมุมของเพื่อนร่วมงาน คอยเตือนกันนะครับ ถ้าเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น คอยดึงๆ กันกลับมา อย่าไปสุมไฟ หรือ ตั้งสำนักนินทา ขอให้หวังดีต่อกัน และเตือนกัน แต่ถ้าความสัมพันธ์นั้นเริ่มเป็นภัย ก่อความเสียหาย แนะนำว่า อย่านิ่งดูดาย ต้องแจ้งให้องค์กรรับทราบในช่องทางมืออาชีพ
ในมุมตัวพนักงานทุกคน ผมแนะนำว่าดีที่สุดก็คือการไม่ไปข้องแวะหรือมีความสัมพันธ์ชู้สาวที่ผิดศีลธรรม กฎระเบียบ และกฎหมาย เพราะจริงๆ คุณมาออฟฟิศเพื่อ “ทำงาน” กันครับ ไม่ได้มา “ทำคน” เพราะ ของแบบนี้ถ้าคิดว่าจะปิดเป็นความลับได้ตลอดไป ก็คงต้องนั่งภาวนาไม่ให้ใครมารู้มาเห็น
แต่พอวันดีคืนดีขึ้นมา เกิดเป็นเคสอย่างที่เป็นข่าวนี้ อันนี้ก็จะช่วยไม่ได้แล้วจริงๆ และมันเป็นไปได้ยากมากที่จะได้รับการอภัย ในเคสที่เป็นข่าวต่อให้ตัวต้นเรื่องจะยื่นใบลาออกเพื่อแสดงความรับผิดชอบตามข่าวแล้วก็ตาม แต่ความเสียหายและผลกระทบที่เล่ามาทั้งหมดจะยังคงตามหลอกหลอนไปอีกนานแสนนาน
ตั้งแต่ระดับครอบครัวของตัวเองไปจนถึงชื่อเสียงที่สร้างมานับ 10 ปี จนไปถึงระดับองค์กรที่ต้องออกมาแก้ข่าวกันพัลวัน ณ จุดจุดนี้ ต่อให้มีเงินทองสามารถดูแลตัวเองไปจนวันสิ้นลม ก็ไม่สามารถกู้ชื่อเสียงและเกียรติยศกลับมาได้ง่ายๆ อีกต่อไป เพราะ Digital Footprint มันฝังรากลึกในแบบที่จะตามลบเท่าไรก็ไม่ออก