นวัตกรรมในยามสงครามนักวิทยาศาสตร์ไทย คิดค้นอะไรได้บ้าง

ช่วงนี้มีคำถาม ที่ชาวไทยถาม AI มากที่สุดคำถามหนึ่งคือ “คนไทยประดิษฐ์ยุทโธปกรณ์อะไรได้บ้าง และมีนวัตกรรมอะไรที่ช่วยให้ชีวิตทหารและพลเรือนปลอดภัยขึ้น”

เราพยายามหาคำตอบในงาน อว. แฟร์ ที่ผ่านมา โดยทราบว่าเราคิดค้น เสื้อเกราะกันกระสุน ที่พัฒนาจากเส้นใยสับปะรด แต่ก็ยังไม่ถูกนำไปใช้อย่างกว้างขวาง เราเห็นการพัฒนา โดรน ที่ใช้ในการเกษตร แต่ทำไมไม่ต่อยอดไปใช้ในสมรภูมิ ทั่วโลกเขาพัฒนาช่วย การรบเชิงรุก ทะลุทะลวง กำหนดพิกัด แล้วยิงและทิ้งระเบิดได้ ช่วย การรบเชิงรับ ทำการลาดตระเวน ช่วยทำแผนที่แนวรบ หาตำแหน่งกับระเบิด ทิ้งมาร์ก และทำแผนผังในการเคลียร์พื้นที่ ทั้งยังสามารถทำงานร่วมกับยานยนต์ หรือหุ่นยนต์กู้กับระเบิดได้ แต่พอถามนวัตกรไทย ไม่มีใครตอบได้เลยว่าเราทำโดรนแบบนี้ได้เองหรือยัง

อีกนวัตกรรมที่ถามกันมากคือ รองเท้ากันระเบิด ตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สองได้พัฒนามาเรื่อย ๆ เริ่มจากรองเท้ารับแรงระเบิดที่ใส่ทับบู๊ตทหาร ซึ่งมีน้ำหนักมากเดินลำบาก ต่อมาพัฒนาเป็นรองเท้าบู๊ตพื้นหนาที่เสริมอะลูมิเนียมแบบรังผึ้งรับแรงกระแทก มีน้ำหนักเบาขึ้นและใส่ได้สะดวก จนเมื่อแนวรบตะวันออกกลาง อิรัก และยูเครน เต็มไปด้วยทุ่นระเบิดแบบใหม่ ๆ รองเท้าแบบ Spider จึงถูกออกแบบมาให้ปลอดภัยขึ้น บางรุ่นยังมีเซ็นเซอร์จับโลหะส่งสัญญาณเตือนผู้สวม
ใส่ได้

เรามีกองทุนนวัต กรรมกระจัดกระจายอยู่หลายหน่วยงานมีนักวิทยาศาสตร์เก่ง ๆ อยู่ในหลายมหาวิทยาลัย แต่ยังขาด ผู้นำที่มีวิสัยทัศน์ สามารถเชื่อมโยงหน่วยงานต่าง ๆ ที่มีทุน มีนักประดิษฐ์ ไปคุยกับผู้ใช้งาน และผู้ประกอบการให้มาพัฒนานวัตกรรมร่วมกันเพื่อความมั่นคงของชาติ ที่สำคัญนวัตกรรมเหล่านี้สามารถขายได้ทั่วโลก เพราะตลาดสงครามขยายตัวอย่างรวดเร็ว การพัฒนานวัตกรรมทางการทหาร สามารถต่อยอดไปใช้ในอุตสาหกรรมอื่น ๆ และมีตลาดใหม่ทั่วโลก อย่าพึ่งพาแค่การนำเข้า เพราะสักวันเราอาจจะต้องพึ่งพาตัวเอง ถึงเวลาหรือยังที่เราจะสนับสนุนนวัตกรชาวไทย.