โปรดอัพเดตเบราว์เซอร์

เบราว์เซอร์ที่คุณใช้เป็นเวอร์ชันเก่าซึ่งไม่สามารถใช้บริการของเราได้ เราขอแนะนำให้อัพเดตเบราว์เซอร์เพื่อการใช้งานที่ดีที่สุด

ไลฟ์สไตล์

“เฉลว” เครื่องรางขับไล่ภูตผี มรดกความเชื่อโบราณกลุ่มชนคนไท

ศิลปวัฒนธรรม

อัพเดต 15 ชั่วโมงที่ผ่านมา • เผยแพร่ 15 ชั่วโมงที่ผ่านมา
จิตรกรรมตู้พระธรรม ณ พระที่นั่งพุทไธสวรรย์ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร มีเฉลวประดับอยู่ชานหลังคาด้านขวาของภาพ (ภาพจาก เว็บไซต์ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร)

เฉลว เครื่องรางขับไล่ภูตผี มรดกความเชื่อโบราณกลุ่มชนคนไท

“เฉลว”สัญลักษณ์ทางความเชื่อของคนโบราณซึ่งปรากฏอยู่แทบทุกภูมิภาคของไทย เป็นความเชื่อร่วมกันของกลุ่มชนชาติไท รวมถึงกลุ่มชนอื่น ๆ เช่น กะเหรี่ยง มอญ-เขมร

เรื่องราวความเชื่อเกี่ยวกับเฉลวนั้นเชื่อมโยงกับอำนาจเหนือธรรมชาติ ความศักดิ์สิทธิ์ หรืออาจเรียกว่าเป็น “ของขลัง” ก็ไม่ผิดนัก ชื่อเรียกเฉลวอาจแตกต่างกันบ้างในแต่ละท้องที่ ได้แก่ เหลว ตะเหลว ตะแหลว ตำแหลว เหลวเพชร ฯลฯ แต่ทั้งหมดล้วนเป็นเครื่องจักสานทำด้วยตอก ขัดกันเป็นมุมตั้งแต่ 5 มุมขึ้นไป

คนไทยสมัยก่อนใช้เฉลวขนาดเล็กปักใบตองทำเป็นที่ปิดปากหม้อยาด้วยความเชื่อว่าสามารถปัดเป่าผีร้าย ป้องกันนักสิทธิ์ วิทยาธร (พวกฤษี-ผู้มีวิชา) ไม่ให้มาแย่งเอาฤทธิ์ของว่านยาในหม้อ หรือเป็นเครื่องหมายบอกเป็นนัย ๆ ว่า หม้อยาใบนี้ปรุงไว้ด้วยกรรมวิธีเฉพาะ ไม่ควรมายุ่ง หรือดื่มกินของในหม้อสุ่มสี่สุ่มห้า

ส่วนเฉลวขนาดใหญ่จะนิยมปักไว้บนเสาหรือแขวนตามชานหลังคา เพื่อเป็นเครื่องหมายกำหนดเขตแดน ป้องกันสิ่งชั่วร้ายหรือภูตผีปีศาจทั้งหลาย มิให้เข้ามากล้ำกรายบ้านเรือน

ในภาคเหนือและภาคอีสาน คนท้องถิ่นยังมีความเชื่อว่าเฉลวเป็นเครื่องหมายแบ่งแยกพื้นที่สำหรับคนเป็นกับคนตาย ดังที่พระยาอนุมานราชธนเล่าไว้ในจดหมายถึงสมเด็จฯ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ (7 สิงหาคม พ.ศ. 2484) ความว่า “…ที่ประเพณีชาวพายัพและอีศานมีปักเฉลว ในเมื่อยกศพออกจากบ้านแล้ว ก็คงเป็นกั้นรั้วกันไม่ให้ผีกลับเข้ามาได้…”

หน้าที่เฉลวจึงวนเวียนอยู่กับเรื่องของโรคภัยไข้เจ็บ เพราะผีสางต่าง ๆ ก็จัดว่าเป็นสาเหตุของโรคร้ายสำหรับมนุษย์เช่นกัน รวมถึงการกำหนดเขตและพื้นที่ด้วย

จากยมบาศ สู่ “เฉลว”

รูปลักษณ์ของเฉลวมาจากความเชื่อเรื่องพระยม หรือท้าวมัจจุราช เทพเจ้าแห่งความตาย ผู้เป็นที่หวั่นเกรงของภูตผีทั้งหลาย พระยมมีบ่วงบาศสำหรับคล้องมัดผีร้ายและสัตว์โลกมีบาปที่ถึงแก่ความตายไปแล้ว เรียกว่า “ยมบาศ”

พระเกจิอาจารย์สมัยโบราณจึงจำลองยมบาศมาผูกด้วยอักขระเลขยันต์ เพื่อเป็นเครื่องรางป้องกันสิ่งอัปมงคลทั้งหลาย เรียกว่า “ยันต์เฉลวเพชร” มีลักษณะคล้ายดาว และพัฒนามาเป็นเฉลว

ตำนานเมืองเชียงตุง

อีกหนึ่งตำนานการเกิดเฉลวอยู่ในคำบอกเล่าเก่าแก่เกี่ยวกับตำนานการเกิดเมืองเชียงตุง เริ่มจากพระเจ้าเทิง กษัตริย์แห่งเงินยวง เสด็จประพาสป่าล่าสัตว์ในป่าลึกแล้วได้พบกับนางไม้ พระองค์เกิดพึงพอใจในความงามของนาง จึงตัดสินใจอยู่กินร่วมกัน ณ ถ้ำกลางป่านั้น

ผ่านไปเป็นเวลานาน พระเจ้าเทิงคิดถึงบ้านเมือง จึงขอลานางไม้กลับออกจากป่า นางได้สำรอกทารกเป็นโอรสที่เกิดกับพระพระองค์มอบให้ไปด้วย ชื่อว่า เจ้าชายตุง

เมื่อเจ้าชายตุงเติบใหญ่ก็ชอบเที่ยวป่าเช่นเดียวกับพระราชบิดา วันหนึ่งจึงได้พบกับมารดาในป่านั้น เมื่อพบว่าป่าแถบนั้นอุดมสมบูรณ์นัก จึงมาตั้งเมืองใหม่ขึ้นที่นั่นเรียกว่า “เชียงตุง”

ด้วยความรักที่มีต่อมารดาและผืนป่า พระองค์สั่งห้ามการล่าสัตว์ในป่ารอบเมือง แต่ต้องแลกมาด้วยความเดือดร้อนของชาวเมืองที่ทำไร่อย่างยากลำบาก เพราะมีสัตว์ป่าเข้ามารุกที่ดินทำกินจนพืชผลได้รับความเสียหาย พระองค์จึงใช้เหยี่ยวบินตรวจตรารักษาไร่นา ก็ไม่วายถูกสัตว์ป่าทำร้ายจนเหยี่ยวเป็นอันตรายไปหลายตัว จึงเปลี่ยนมาสร้างรั้วป้องกันสัตว์ พร้อมเอาไม้ไผ่มาขัดกันเป็นรูปตาเหยี่ยวเรียกว่า “ตาเหลว” หรือเฉลวนั่นเอง

การใช้เฉลวเป็นสัญลักษณ์แสดงเขตหรือพื้นที่ต้องห้าม ยังปรากฏอยู่ในวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงโปแถบแม่สะเรียง ที่จะปักเฉลวไว้เวลานวดข้าว เพื่อเตือนไม่ให้บุคคลภายนอกเข้ามารบกวนในเขตบ้านของตน เพราะงานนวดข้าวเป็นกิจสำคัญ หากใครรบกวนมีโทษคือต้องมาช่วยนวดข้าว หรือจ่ายค่าเสียหายเป็นไก่หรือไข่ให้เจ้าบ้าน

แม้ทุกวันนี้ความเชื่อเรื่องเฉลวในสังคมเมืองเลือนหายไปตามกาลเวลา แต่ในสังคมชนบทยังพบร่องรอยความเชื่อนี้ได้อยู่ และบางพื้นที่เรียกได้ว่ายังมีอิทธิพลต่อผู้คนในท้องถิ่นนั้น ๆ พอสมควร

อ่านเพิ่มเติม :

สำหรับผู้ชื่นชอบประวัติศาสตร์ ศิลปะ และวัฒนธรรม แง่มุมต่าง ๆ ทั้งอดีตและร่วมสมัย พลาดไม่ได้กับสิทธิพิเศษ เมื่อสมัครสมาชิกนิตยสารศิลปวัฒนธรรม 12 ฉบับ (1 ปี) ส่งความรู้ถึงบ้านแล้ววันนี้!! สมัครสมาชิกคลิกที่นี่

อ้างอิง :

พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร. เฉลวและขุนเพ็ด จิตรกรรมสีฝุ่นบนตู้พระธรรม. สืบค้นเมื่อ 15 สิงหาคม 2567. (ออนไลน์)

จรัญ ทองวิไล. เฉลว : กฎ กติกา หรือมายาคติของบรรพชน. นิตยสาร ศิลปากร ฉบับพฤษภาคม-มิถุนายน 2559. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร.

เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 15 สิงหาคม 2567

อ่านข่าวต้นฉบับได้ที่ : “เฉลว” เครื่องรางขับไล่ภูตผี มรดกความเชื่อโบราณกลุ่มชนคนไท

ติดตามข่าวล่าสุดได้ทุกวัน ที่นี่
– Website : https://www.silpa-mag.com

ดูข่าวต้นฉบับ
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...

ล่าสุดจาก ศิลปวัฒนธรรม

พระพุทธรูปทรงเครื่องฉลองพระองค์ 12 องค์ ในพระอุโบสถ วัดพระแก้ว แทนกษัตริย์และเจ้านายองค์ใดบ้าง?

9 ชั่วโมงที่ผ่านมา

26 กรกฎาคม 1956 อียิปต์ยึด “คลองสุเอซ” คืนจาก “อังกฤษ-ฝรั่งเศส”

15 ชั่วโมงที่ผ่านมา

วิดีโอแนะนำ

ข่าวและบทความไลฟ์สไตล์อื่น ๆ

ภูวินทร์ และแฟนคลับ ร่วมบริจาคเงินช่วยโรงพยาบาลจากเหตุการณ์ ไทย-กัมพูชา และน้ำท่วม จ.น่าน

THE STANDARD

ดู The Fantastic Four ฟินกับ Street Market พร้อมเมนูสุดพิเศษจากหนัง

กรุงเทพธุรกิจ

ศูนย์พักพิงสัตว์เจอน้องแมวถูกทิ้งในรถเข็นเด็ก มีจดหมายฝากฝังจากเจ้าของเก่าทิ้งเอาไว้ น้องเป็นแมวน่ารัก แต่เลี้ยงต่อไม่ได้เพราะตอนนี้ฉันกลายเป็นคนไร้บ้าน

CatDumb

เอส เอฟ จัดฉาย “นากรักมากม๊ากมาก” มอบรายได้ช่วยสถานการณ์ชายแดน

กรุงเทพธุรกิจ

ทำยังไงให้เรียนภาษาได้ไวกว่าเดิมในวัยทำงาน? เคล็ดลับสำหรับคนเวลาน้อย

sanook.com

รู้จัก “ภูมะเขือ” ยุทธศาสตร์สำคัญใกล้ปราสาทเขาพระวิหาร ที่ทหารไทยขึ้นไปปักธงไตรรงค์

Manager Online

ถ่ายทอดสด ลิเวอร์พูล พบ เอซี มิลาน ฟุตบอลอุ่นเครื่อง วันนี้

PostToday

UNIQLO : C เปิดตัวพาร์ตแรกของคอลเล็กชัน Fall/Winter 2025

THE STANDARD

ข่าวและบทความยอดนิยม

26 กรกฎาคม 1956 อียิปต์ยึด “คลองสุเอซ” คืนจาก “อังกฤษ-ฝรั่งเศส”

ศิลปวัฒนธรรม

“เฉลว” เครื่องรางขับไล่ภูตผี มรดกความเชื่อโบราณกลุ่มชนคนไท

ศิลปวัฒนธรรม

“ดับบาวาลา” อาชีพส่งปิ่นโตในเมืองมุมไบ เก่าแก่กว่า 130 ปี ส่งแม่น ส่งไว ติดอันดับโลก

ศิลปวัฒนธรรม
ดูเพิ่ม
Loading...