“ต้องส่งเสริมการพัฒนางิ้วหมิ่นจี้ว์อย่างเต็มที่”–เส้นทางสี จิ้นผิง(191)
“ต้องส่งเสริมการพัฒนางิ้วหมิ่นจี้ว์อย่างเต็มที่”--เส้นทางสี จิ้นผิง(191)
ในช่วงบ่ายของวันนั้น นายสี จิ้นผิง ได้ไปสำรวจข้อมูลประกอบการวิจัยที่หน่วยงานหลายแห่งของเมืองฝูโจวโดยเฉพาะ ได้แก่ คณะที่หนึ่งของสถาบันงิ้วหมิ่นจี้ว์ หอศิลป์ หอศิลปะพื้นบ้าน สำนักงานวัฒนธรรม เป็นต้น ทั้งยังเป็นประธานการประชุมเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นด้วย
ปัญหาที่นายสี จิ้นผิงต้องการแก้ไข คือ อุปสรรคในการพัฒนาและแนวทางการปฏิรูประบบของคณะศิลปะต่างๆ ซึ่งรวมถึงคณะงิ้วหมิ่นจี้ว์ด้วย ในวันนั้น บรรดา “แกนหลัก” ในแวดวงงิ้วหมิ่นจี้ว์ รวมถึงหัวหน้าคณะศิลปะอื่นๆ ต่างมาร่วมประชุมกันอย่างพร้อมหน้า
ศิลปินหลายคนที่เข้าร่วมประชุมในวันนั้นเล่าย้อนอดีตให้ฟังว่า “ท่านไม่มีท่าทีถือตัว เป็นกันเองมาก ไม่พูดแทรกใคร แต่รับฟังอย่างเงียบๆ และเปิดโอกาสให้ทุกคนได้พูดอย่างเสรี ท่านกล่าวในที่ประชุมว่า ต้องให้ความสำคัญกับวัฒนธรรมดั้งเดิม ต้องใส่ใจชีวิตความเป็นอยู่ของนักแสดง และปรับปรุงเงื่อนไขในการสร้างสรรค์ผลงานให้ดีขึ้น”
นายหวง เจ๋อหลิน ซึ่งร่วมการประชุมครั้งนั้นก็ยังจำเหตุการณ์ได้ดี เขาเล่าว่า หลังรับฟังทุกคนพูดจบ นายสี จิ้นผิง กล่าวว่างิ้วหมิ่นจี้ว์เป็นศิลปะการแสดงของท้องถิ่น มีรากฐานที่ฝังอยู่ในหมู่ประชาชน ไม่ควรปล่อยให้สูญหายไปในรุ่นของพวกเรา ต้องส่งเสริมการพัฒนางิ้วหมิ่นจี้ว์อย่างเต็มที่ ใส่ใจชีวิตความเป็นอยู่ของศิลปิน และปรับปรุงเงื่อนไขในการสร้างสรรค์ผลงาน
ในที่ประชุมครั้งนั้น นายสี จิ้นผิงตัดสินใจรับข้อเสนอของนางหลิน อ้ายจือ โดยใช้แนวทาง “กฎเก่าสำหรับคนเก่า กฎใหม่สำหรับคนใหม่” ให้คณะศิลปะได้รับสวัสดิการแบบ "กับข้าว 4 อย่างกับซุป 1 อย่าง" (อุปมาถึงการสนับสนุนอย่างเหมาะสม) โดยจะเพิ่มเงินอุดหนุนเพื่อจ่ายเป็นค่าจ้างให้คณะศิลปินอาชีพภายใต้สังกัดเมืองทันทีในปีนั้น และเริ่มตั้งแต่ปีถัดไป คือ ปี 1995 จะบรรจุเงินอุดหนุนเหล่านี้ไว้ในงบประมาณของภาครัฐ
ทันทีที่นายสี จิ้นผิงพูดจบ เสียงปรบมือดังกึกก้องทั่วห้องประชุม “พวกเราในวงการงิ้วหมิ่นจี้ว์ต่างรู้สึกเหมือนได้รับฝนหลังจากฝนแล้งมานาน เลขาธิการสีได้ช่วยแก้ไขปัญหาความยากลำบากและความกังวลของพวกเรา ตอนนี้ทุกคนสามารถมุ่งมั่นกับการสร้างสรรค์ผลงานได้จริงๆ แล้ว” นายหวง เจ๋อหลินและคนอื่นๆ กล่าวด้วยความซาบซึ้งใจ
นโยบายนี้สร้างความสั่นสะเทือนกว้างไกลทั้งในเมืองฝูโจวและทั่วทั้งมณฑล หลายพื้นที่เริ่มนำแบบอย่างของฝูโจวไปใช้ โดยนำค่าใช้จ่ายของคณะศิลปะและเจ้าหน้าที่ในสังกัดของตนบรรจุไว้ในงบประมาณของรัฐเช่นกัน เดิมทีคณะงิ้วในพื้นที่อย่างฉางเล่อ ฝูชิง หมิ่นชิง ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของฝูโจวต่างก็มีสภาพยากลำบากจนเกือบจะดำเนินงานต่อไปไม่ได้แล้ว แต่เมื่อได้รับเงินอุดหนุนจากภาครัฐ ก็สามารถกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
หลังจากนั้น ยังมีการปรับฐานเงินเดือนของคณะงิ้วหมิ่นจี้ว์ให้เพิ่มขึ้นทุกปี บรรดานักแสดงไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้องอีก จึงมีเวลาอุทิศตนให้กับภารกิจการแสดงศิลปะ ทั้งยังสามารถรับงานแสดงในชุมชนต่างๆ โดยรายได้จะแบ่งกันเองภายในคณะ
เมื่อไม่ต้องดิ้นรนเพื่อการดำรงชีวิต งิ้วหมิ่นจี้ว์ในเมืองฝูโจวจึงเข้าสู่ยุครุ่งโรจน์แห่งการพัฒนา สร้างผลงานที่ยอดเยี่ยมมากมายอย่างต่อเนื่อง
ปี ค.ศ.2001 งิ้วหมิ่นจี้ว์เรื่อง “ฮว่าหลงจี้” ได้รับรางวัล “โครงการทั้งห้าประเภท” ซึ่งถือเป็นการคว้ารางวัลนี้ครั้งแรกของเมืองฝูโจว ในปีเดียวกัน เรื่อง “หลานฮวาฟู่” คว้ารางวัลถึง 9 สาขาในงานมหกรรมงิ้วแห่งประเทศจีนครั้งที่ 7 ได้แก่ รางวัลบทงิ้วดีเด่นเฉาอี๋ รางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยม รางวัลนักแสดงยอดเยี่ยม ฯลฯ
เพียงปีเดียวงิ้วหมิ่นจี้ว์ก็สามารถคว้ารางวัลใหญ่ได้ถึงสองเรื่อง จึงสร้างชื่อเสียงให้วงการงิ้วโด่งดัง นายสี จิ้นผิงซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งผู้ว่าการมณฑลฝูเจี้ยน ได้ให้คำแนะนำอีกครั้งโดยหวังให้สถาบันงิ้วหมิ่นจี้ว์สร้างสรรค์งิ้วยอดเยี่ยมที่สอดคล้องกับยุคสมัย และได้รับความนิยมจากประชาชนมากยิ่งขึ้น
หลังจากนั้น ผลงานงิ้วหมิ่นจี้ว์อย่างเรื่อง “หวงหน่ายฉาง” “หงโต้วหยวน” “หลินเจ๋อสีว์ฟู่ชู” เป็นต้น ก็ได้คว้ารางวัลระดับประเทศหลายรางวัลเช่นกัน ทั้งยังได้ใช้ประโยชน์ “ชาวจีนโพ้นทะเล” ให้เป็นสะพานในการเชื่อมสู่เวทีระดับนานาชาติเพื่อถ่ายทอด “เรื่องราวของเมืองฝูโจว”
นายเฉิน จี้หย่ง ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์ที่ระลึกหลิน เจ๋อสีว์เมืองฝูโจว ซึ่งเคยทำงานในแผนก (ฝ่าย) ศิลปะสำนักงานวัฒนธรรมเมืองฝูโจวระหว่างปี ค.ศ.1989-1999 กล่าวว่า เขาเห็นกับตาที่นายสี จิ้นผิงให้ความสำคัญและสนับสนุนงิ้วหมิ่นจี้ว์อย่างแท้จริง จากสถิติคร่าวๆ ช่วงที่นายสี จิ้นผิงทำงานที่เมืองฝูโจว และที่คณะกรรมการพรรคคอมมิวนิสต์จีนและทางการมณฑลฝูเจี้ยน ได้มีการดำเนินงานเกี่ยวกับงิ้วหมิ่นจี้ว์ไม่ต่ำกว่า 28 ครั้ง เช่น การลงพื้นที่สำรวจข้อมูลประกอบการวิจัย ชมการแสดง ออกคำสั่งและคำแนะนำ ส่งจดหมายแสดงความยินดี จัดการประชุม ให้การต้อนรับหรือเยี่ยมเยียนบุคคลแวดวงวรรณกรรมและศิลปะ ฯลฯ โดยในจำนวนนั้น มีการส่งจดหมายแสดงความยินดีถึงศิลปินงิ้วหมิ่นจี้ว์ที่ประสบความสำเร็จอย่างน้อย 5 ครั้ง
ติดตามตอนก่อนหน้าได้ที่