ทำไมถึงเรียก “องุ่นแห้ง” ว่า “ลูกเกด”? เผยที่มาที่คุณคาดไม่ถึง
ลูกเกด ก็คือ องุ่นแห้ง ที่ชาวตะวันตกคิดค้นขึ้นเพื่อถนอมอาหารให้อยู่ได้นาน วิธีทำดั้งเดิมคือ นำองุ่นมาล้างให้สะอาดแล้วตากแดดประมาณ 3–4 วัน จากนั้นคลุกน้ำมันดอกทานตะวันเล็กน้อยเพื่อป้องกันไม่ให้ติดกัน เพียงเท่านี้ก็ได้ลูกเกดที่เราคุ้นเคยกันแล้ว
ในแต่ละประเทศยังมีการเรียกชื่อแตกต่างกันไป เช่น
- Raisin → ใช้เรียกองุ่นแห้งเม็ดใหญ่สีเข้ม
- Sultana → ใช้เรียกองุ่นแห้งสีเหลืองทอง
- Currant → ใช้เรียกองุ่นเม็ดเล็กพันธุ์ Black Corinth
ย้อนกลับไปในยุคกลาง ภาษาอังกฤษยืมคำว่า raisin มาจากภาษาฝรั่งเศสเก่า (มาจาก racemus แปลว่า “พวงองุ่น”) ตอนแรกใช้หมายถึงองุ่นสด ส่วนองุ่นแห้งเรียกว่า raisin sec แต่ก็ยังคงใช้คำว่า grape สำหรับองุ่นสดเช่นเดิม
เมื่อแพร่เข้ามาในไทย คนไทยเลือกใช้ grape เรียกองุ่นสด และใช้ raisin เรียกองุ่นแห้ง พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 จึงสันนิษฐานว่า คำว่า ลูกเกด เพี้ยนมาจากการออกเสียงทับศัพท์คำว่า “ลูกเกรป” นั่นเอง
"ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม สำนักพิมพ์สารคดี"กับ ลูกเกด จริง ๆ แล้วคือ องุ่นแห้ง ที่เป็นวิธีถนอมองุ่นให้เก็บได้นานยิ่งขึ้นของชาวตะวันตก โดยมีมีธีการทำคือ นำองุ่นไปล้างน้ำสะอาด แล้วนำไปตากแห้งประมาณ 3-4 วัน หลังจากนั้นใส่น้ำมันดอกทานตะวัน เพื่อไม่ให้เมล็ดองุ่นติดกัน เพียงเท่านี้ก็จะเป็นลูกเกดที่เราทานกันแล้ว