MIND: ตั้งมาตรฐานสูงเกินไป เสี่ยง ‘หาแฟน’ ไม่ได้ แต่ต้องมีมาตรฐานแค่ไหน ถึงจะ ‘พอดี’ กันล่ะ?

ทุกวันนี้เราอยู่ในยุคที่ผู้คนเชื่อมต่อกันมากกว่ายุคใดๆ อย่างไรก็ดีเราก็ได้ยินคนบ่นกันมากขึ้นถึงเรื่องความโสดของตนเอง และนี่ก็ไม่ใช่เรื่องของ ‘ห้องเสียงสะท้อน’ (Echo Chamber) ที่โซเชียลมีเดียป้อนเรารัวๆ แต่มันคือเรื่องจริงที่มีสถิติยืนยัน ‘สังคมคนโสด’ คือเทรนด์ใหญ่ในภาคธุรกิจที่เขามุ่งทำสินค้าและบริการมาตอบสนองด้วยซ้ำ

แน่นอน คนจำนวนมากยุคนี้โสดโดยเจตนา แต่อีกมากคือคนที่ไม่ได้อยากโสด แค่หาคู่ไม่ได้ ถามว่าทำไมหาไม่ได้ คำตอบคือทุกคนตั้งมาตรฐานไว้ค่อนข้างสูง และไม่ยอมลดมาตรฐาน แล้วพอถึงจุดหนึ่งก็เหนื่อยจะหา และทำใจที่จะเป็นโสดต่อไป

นี่อาจเป็นเรื่องราวที่คุ้นเคย ที่ทำให้เรานึกถึงเพื่อนสักคนที่เป็นแบบนี้ อย่างไรก็ดี สุดท้ายแล้วมันต้องดำเนินไปแบบเดียวกันหมดเลยหรือ?

เรื่องนี้ทาง Vice ได้ลงบทความที่น่าสนใจ

เป็นเรื่องของคอลัมนิสต์ของ Vice ที่เลิกกับแฟนที่คบมากว่า 5 ปีเมื่อตอนโควิด-19 จากนั้นเธอก็เคว้งและหมกมุ่นแต่เรื่องที่ว่าจะคบกับใครต่อดี กระทั่งเธอไปบำบัดสุขภาพจิต เลยถามนักบำบัดว่าควรทำอย่างไรดี นักจิตบำบัดก็แนะว่า เอาแบบนี้สิ ให้ลิสต์ลักษณะของคนที่อยากคบมา แล้วลองหาดูว่าเจอไหม

และ ‘บทเรียน’ ที่คอลัมนิสต์ผู้นี้ได้รับก็มีคุณค่ามาก

เธอเล่าว่าในตอนแรก สิ่งที่เธอลิสต์เป็นลักษณะภายนอกเกือบหมดตามสไตล์เด็กสาวที่อยากได้แฟนสูงหล่อ แล้วเธอก็เจอจริงๆ แต่พอคุยกันกลับรู้สึกเจอปัญหาด้านนิสัยจนเลิกคุย

เธอเลยไปทำลิสต์ต่อ เป็นลิสต์ละเอียดยิบ เกี่ยวกับเรื่องอื่นๆ ที่ไม่ใช่ลักษณะภายนอก

ผลคือ หาคนคุยด้วยไม่ได้เลย ไม่มีใครผ่านเกณฑ์

หลายคนที่ลุยต่อตรงนี้ สุดท้ายอาจไม่มีใครผ่านเกณฑ์เลย และโสดไปยาวๆ

แต่เธอคนนี้ไม่ทำแบบนั้น

เธอตั้งคำถามพื้นๆ กับตัวเองว่า สิ่งที่เธอเรียกร้องจากคนอื่น เธอทำได้หรือไม่? สิ่งที่เธอเป็น มันดึงดูดคนที่เธออยากเจอหรือไม่?

แค่นั้นเลย ทุกอย่างจึงปลดล็อก มันกลายเป็นว่าเธอหาคนคุยด้วยได้ง่ายขึ้นมาก มีตัวเลือกปรากฏขึ้นเต็มไปหมด

บทเรียนคือ มันไม่ใช่ว่าเราอยากคบคนแบบไหน แต่เราเป็นคนในแบบที่ตัวเราเองตามหาแล้วหรือยังต่างหาก ดังนั้น‘มาตรฐาน’ ถ้าจะต้องมี สุดท้ายมันเป็นมาตรฐานที่เราก็ต้องทำเองได้ หรืออย่างน้อยก็ต้องสมน้ำสมเนื้อกับสิ่งที่เราเป็น

แน่นอน สิ่งที่ต้องเข้าใจเช่นกันก็คือ ภาวะทั้งหมดน่าจะเกิดจากการที่คอลัมนิสต์คนนี้ ‘เติบโตขึ้น’ ด้วย จากการลดมาตรฐานด้านหน้าตาและความสูงที่เคยเป็นเรื่องใหญ่ตอนอายุน้อยๆ แต่ยิ่งอายุมากขึ้น เพราะต้องการ ‘คู่ชีวิต’ สิ่งที่มักจะพบคือ ความสนใจ ‘ลักษณะภายนอก’ จะน้อยลงๆ แต่คนจะให้ความสำคัญกับความเข้ากันได้ทางอารมณ์อะไรพวกนี้มากกว่า

แต่ใดๆ ก็ตาม เหนือสิ่งอื่นใด ก็อย่าลืมว่าการลดมาตรฐานก็อาจไม่สำคัญเท่าเรา ‘ยกระดับมาตรฐาน’ ของเราให้เป็นที่ต้องการของว่าที่คนรักได้หรือไม่?