สิ่งหนึ่งที่ชาวโลกต้องพิศวงงงงวยกับปรากฏการณ์ที่ไทยเข้าสู่สถานการณ์คับขันก็คือ ‘คนไทย’

30 ก.ค.2568- นายพงศ์พรหม สนิทวงศ์ ณ อยุธยา หรือ ปุ้ม วงตาวัน เป็นนักร้อง นักแต่งเพลง และนักดนตรี โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก เรื่อง สิ่งหนึ่งที่ชาวโลกส่วนใหญ่ไม่เข้าใจและคงต้องพิศวงงงงวยกับปรากฏการณ์ต่างๆ ที่ได้พบเสมอเวลาประเทศไทยเข้าสู่สถานะการณ์คับขัน ก็คือคนไทยนี่แหละ มีเนื้่อหาดังนี้
.
ถ้าไม่นับพวกที่ฝักไฝ่การเมืองสุดโต่งกับกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งอย่างหัวปักหัวปำอย่างเช่นพวกเสื้อแดงบางส่วนที่บูชาทักษิณจนโงหัวไม่ขึ้น กับพวกเด็กอวดฉลาดสามกีบที่คิดว่าตนฉลาดเสียเต็มประดา แต่ไม่รู้ว่าทั้งธนาธร ปิยะบุตร พิธา หรือแกนนำคนอื่นๆ นั้นไม่ได้มีคุณสมบัติอันใดที่จะบริหารสิ่งใดๆ เลยอย่าว่าแต่บริหารบ้านเมือง ต่อให้เป็นร้านเกี๋ยวเตี๋ยวสักร้าน คนพวกนี้ก็จะไม่ประสบความสำเร็จ ถ้าพ่อแม่ไม่รวยชิบหายมาป้อนทรัพย์สินไว้ให้
.
ส่วนคนไทยอีกฝั่งที่ตรงข้ามกับสองประเภทแรกนั้น อย่างเช่นพวกที่เรียกเสื้อเหลือง เสื้อฟ้า หรือซาหริ่มนี่ไม่ต้องพูดถึง ชัดเจนและยึดมั่นที่จะยืนอยู่ตรงข้ามกับพวกที่กล่าวไปอย่างแน่นอน ไม่เปลี่ยนแปลง
.
แต่ที่น่าสนใจจริงๆ คือพวกกลุ่มที่อยู่นอกเหนือจากสองพวกที่กล่าวไปนั้น พวกที่เหลืออยู่นี้มีความประหลาดเกินความคาดหมายและยืดหยุ่นอย่างเหลือเชื่อ บางครั้งคุณอาจพบว่าพวกเขาเป็นพวกเสื้อเหลืองอนุรักษ์หรือซาหริ่มที่เรียกกัน แต่แล้วบางทีก็พบว่ากลับเปลี่ยนไปมีใจโอนเอียงไปทางสามกีบ หรือกลับกัน บางทีเคยเป็นเสื้อแดงแต่แล้วก็เปลี่ยนมาอีกฝ่าย หรือบางคนเป็นเสื้อแดงครึ่งๆ คือเกลียดทหารแต่รักสถาบัน ผมเจอมาหลายพวกมาก เช่นเดียวกับเด็กสามกีบที่กลับใจแล้วในตอนนี้ก็มีไม่น้อย เพราะหัวโจกมันพิสูจน์ตัวเองมานานพอแล้วว่ากระจอกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
.
ในจำนวนพวกที่เหลือนี้ มีพวกนึงที่คลุมเครือมาก คือไม่รู้จะอยู่ฝ่ายไหนแน่ จะเรียกว่าไม่ยึดติดหรือไม่ชัดเจนก็ได้ พวกนี้มีปริมาณเยอะที่สุด และมีผลกับการพลิกผันแบบงงกันทั้งประเทศบ่อยๆ เช่นการเลือกตั้งผู้ว่า กทม หรือส่วนหนึ่งของ 14 ล้านที่เลือกพรรคส้ม พวกนี้จะเปลี่ยนใจได้รวดเร็วจนคุณแปลกใจ เช่นหลายคนที่อยู่ใน 14 ล้านที่เลือกพรรคส้ม วันนี้ยอมรับอย่างไม่ยึดติดว่า เออ…กูพลาดไปแล้ว กูนึกว่ามันจะ….ไง ตอนนั้นกูก็มีเหตุผลจะเชื่ออย่างนั้นไง ตอนนี้กูรู้แล้ว แล้วไง ผิดไม่ได้เหรอ? ผมเจอหลายคน บางคนบอกกูไม่ได้คิดอะไร กูใช้ความรู้สึก 555 อย่างกรณีไอ้ลิงนักเต้น… เออกูอยากลอง เชี่ย แม่งโคตรวินาศเลย 55 แบบนี้ก็มี
.
อย่างไรก็ตาม คนไทยก็มีความแปลกชนิดหนึ่ง เวลาที่มีเหตุการณ์อะไรที่มากระทบกับประเทศโดยรวม เช่น ภัยพิบัติทางธรรมชาติ หรืออย่างเช่นสงครามที่กำลังดำเนินไปในขณะนี้ พวกกลุ่มที่คลุมเครือนี้มีแนวโน้มที่จะเบนเข้าหากันมากขึ้น มีความเคลื่อนไหวสอดคล้องกันมากขึ้นภายใต้สถานะการณ์เช่นนี้ ทั้งที่ก่อนหน้าอาจพบว่าเคยมีความขัดแย้งกันมาก่อน แต่จะต่างกับสองกลุ่มแรกที่ยืนตรงข้ามกันทุกกรณี แต่พวกนี้อาจพักความขัดแย้งแล้วรวมกันได้อย่างเหลือเชื่อ
.
ดังนั้นนี่เป็นสิ่งแปลกประหลาดที่ผมไม่เคยพบจากชาติอื่น ใครก็ตามที่คิดร้ายกับประเทศนี้ อาจจะต้องพบว่าแผนการที่วางไว้มันเรรวนไปเพราะมีคนพวกหนึ่งจำนวนมากที่คาดเดาไม่ได้เช่นนี้แหละ ทำให้บางครั้งคิดว่าคนพวกนี้จะอยู่ฝ่ายเอื้อประโยชน์ให้ตน ก็กลับกลายเป็นตรงข้ามเสียอย่างนั้น
.
ผมถึงบอกว่า การรบกับประเทศไทย ไม่ได้แค่รบกับทหารไทย
แต่เท่ากับรบกับคนไทยส่วนใหญ่ในประเทศด้วย ซึ่งอย่างที่บอก "มีคนจำนวนมหาศาลที่คาดเดาไม่ได้" คนพวกนี้อาจมีความเห็นแตกต่างในทางความคิดสุดกู่จนอาจถึงขั้นวางมวยกัน แต่ในวันถัดมาอาจหันมาร่วมมือกันในยามเผชิญวิกฤติได้อย่างน่าอัศจรรย์ ซึ่งผมเห็นมาหลายครั้งแล้ว เช่นตอนเกิดซึนามิ เกิดอุทกภัย หรือตอนโควิดระบาดที่ผ่านไป
.
จิตสำนึกไทยมีอยู่จริงหรือไม่ ผมเชื่อว่ามีจริง แต่มันไม่ได้มีรูปแบบเดียวตายตัว และบางทีมันหยั่งรากลึกกว่าที่คนส่วนใหญ่คิด และบางคนอาจไม่ได้คิดว่าเขามีมันอยู่แต่กลับมีมากกว่าที่คาดไว้ก็เป็นได้ คนไทยพิสูจน์ให้เห็นครั้งแล้วครั้งเล่าในยามวิกฤติ พวกเขาร่วมกันฟันฝ่าปัญหาและวางความขัดแย้งในแนวคิดลงชั่วคราวได้ เราเห็นมันได้จากประวัติศาสตร์
.
ก่อนนี้ ช่วงที่สงครามเริ่มมีแนวโน้มจะเกิด ทั้งที่ยังไม่เกิดขึ้น ปรากฏการณ์อันอัศจรรย์ก็เริ่มผุดขึ้น คนที่แห่กันไปให้กำลังใจทหารทำเอามวลชนที่เขมรจัดมาหวังป่วนที่ตาเมือนธมถอยหนี คนพวกนี้ทะยอยปรากฏขึ้นไม่ขาดสาย และดีดขึ้นถึงหลักหมื่น พวกเขาเอาของใช้เอาเสบียงไปให้ ไปตั้งกำแพงคนล้อเลียนเย้ยหยันเขมรที่ตั้งใจขนมาป่วนหลายคันรถจนต้องถอยหนีไป
.
เราได้เห็นการระดมความช่วยเหลือเพื่อเตรียมความพร้อมที่เริ่มขึ้นเองโดยไม่ได้มีการร้องขอ ยางรถยนตร์จำนวนมากถูกขนส่งไปยังพื้นที่ตึงเครียด มีการสร้างบังเกอร์ สร้างที่หลบภัย โดยที่รัฐบาลอันล้มเหลวไม่ได้ควักสักสตางค์เดียว ประชาชนทุกภาคส่วนต่างพร้อมจะเสียสละทรัพย์และเวลาส่วนตัวเพื่อช่วยทุกวิธีเท่าที่จะมีกำลังทำได้ ผมว่าแม้แต่รัสเซียที่อยู่ในสนามรบก็จะต้องงุนงงที่แนวหน้าสนามรบของไทยมีอาสาสมัคร เซเลบ แม่บ้าน ช่าง… เข้าไปช่วยนั่นนี่คนละไม้คนละมือเท่าที่จะเป็นประโยชน์ ไปเปิดโรงครัว ไปเปิดโรงหมอ บุ๋มปนัดดาไปทำกับข้าวแจก กันจอมพลังไปขุดบังเกอร์ ภาคเอกชนเข้าช่วยเหลือด้านเทคโนโลยี อ.ปานเทพเอาโดรนโจมตีที่คนไทยทำไปให้ทหารใช้ มีประชาชนไม่ทราบนามแจ้งพิกัดจีพีเอสของทหารเขมรที่ไลฟ์สดโชว์ออฟฐานที่ตั้งจนนำไปสู่พิกัดการโจมตีให้แก่ทหารไทย…ฯลฯ
.
คุณจะต้องเข้าใจว่า ทุกวันนี้นอกจากยุทธวิธีและยุทธปัจจัยตามรูปแบบมาตรฐานที่กำลังพลใช้ปฏิบัติอยู่แล้ว ยังอาจมีปัจจัยเสริมอื่นอีกเป็นร้อยวิธีที่อาจมาจากพลเรือนที่มีทักษะหรือสติปัญญามากพอที่จะช่วยขยายศักยภาพในการรบให้แก่กองทัพ ตัวอย่างเช่น คนที่มีทักษะสูงในการควบคุม FOV Drone มีอยู่เป็นจำนวนมากในเมืองไทย ทำให้คนพวกนี้มีทักษะในการบังคับโดรนโจมตีได้อย่างแน่นอน พวกที่มีความชำนาญในการบังคับ Flight Simulator ย่อมมีทักษะในการควบคุม UAV ได้ เป็นต้น
.
ผมยังมองไม่เห็นอะไรแบบนี้บนพื้นที่ขัดแย้งที่อื่นในโลก ที่ซึ่งแม้แต่ยูเอ็นเองก็ไม่มีศักยภาพการช่วยเหลือได้เท่าชาวบ้านคนไทย ที่พูดได้ว่า มันเหมือนทานอสดีดนิ้ว ไม่ต้องรออนุมัติ ทำเอกสารเบิกงบ… พวกเขาลงมือทำเองโดยไม่ต้องรีรอ อย่าว่าแต่ยังมีโรงครัวพระราชทาน เครื่องอุปโภคบริโภคที่จำเป็นจะเข้าไปถึงพื้นที่ทันทีที่เกิดความเดือดร้อน และหากมีผู้ได้รับทุกข์ภัยนั้น พวกเขาจะได้รับการรักษาในฐานะคนไข้ในพระบรมราชูปถัมภ์
.
ไม่เพียงเท่านั้น คนมากมายที่มีทักษะเป็นพิเศษในแต่ละด้าน คุณจะพบพวกเขาปรากฏตัวออกมายื่นมือช่วยเหลือในเวลาที่ต้องการที่สุด เช่น ตอนที่ช่วยเหลือ 13 หมูป่า ในห้วงเวลานั้น มีมันสมองเฉพาะในประเทศไทยเองระดมกันมาช่วยเหลือจากทุกสาขาวิชา มีทั้งนักวิทยาศาสตร์ แพทย์ จิตแพทย์ วิศวกร ช่างกล โยธาธิการ พลาธิการ ทหาร นักกู้ภัย พระ สารพัดพร้อมยิ่งกว่าการปฏิบัติงานของยูเอ็นที่เราเคยเห็นในข่าว
.
ดังนั้นเวลามีใครมาประเมินอะไรประเทศไทยในสถานะการณ์ต่างๆ โดยเฉพาะพวกที่จ้องโจมตีในแง่ร้าย ผมจะฟังหูไว้หู และนึกในใจเสมอว่า เดี๋ยวมึงคอยดูก่อน ความอัศจรรย์ใจไม่คาดฝันอาจโผล่ขึ้นมาได้ทุกเมื่อ
.
ในข่าวตอนนี้ก็เริ่มปรากฏแล้ว เช่นพี่คนนึง มีเครื่องจักร CNC และมีเหล็ก เขาบอก… "ผมไม่มีอาวุธ แต่ผมมีเหล็ก.. ผมทำเสื้อเกราะให้ทหารได้ ทำให้ฟรีเลยครับ…" ผมเชื่อว่าเราจะได้เห็นอะไรแบบนี้อีกเรื่อยๆ เชื่อสิ
.
ฮุนเซนมันไม่รู้ตัวสักนิดว่า รบกับคนไทยไม่สนุกหรอก มันจะไม่มีวันคาดเดาอะไรได้ และมันจะต้องพบว่ามีแต่ความประหลาดใจ
.
- พงศ์พรหม สนิทวงศ์ ณ อยุธยา