เรื่องนี้..ฮีลใจ

ในชั้นเรียน ครูถามเด็กๆ ว่า "โตขึ้นอยากเป็นอะไร?"

คำถามง่ายๆ เร้าจินตนาการของเด็กๆ พากันกระตือรือร้นแย่งกันตอบ : นักวิทยาศาสตร์ หมอ ครู เจ้าของร้าน … เป็นต้น ครูยิ้มกว้าง ฟังความใฝ่ฝันที่ไร้เดียงสา ทว่าเต็มไปด้วยความมุ่งมาดปรารถนาของเด็กๆ มองดวงหน้าเล็กๆ ที่แดงก่ำด้วยความตื่นเต้นของพวกเขาอย่างรักใคร่

ขณะนั้น มือเล็กๆ ที่ทั้งดำทั้งผอมแห้งข้างหนึ่งยกขึ้นอย่างขลาดๆ เป็นของเด็กชายที่ปกติจะเงียบเฉยมาก ครูแปลกใจ เพราะปกติเขาแทบไม่เคยยกมือขึ้นพูด ทำไมวันนี้สนใจเข้าร่วมตอบคำถามนี้ จึงเรียกให้เขาตอบ

เด็กชายตะกุกตะกัก ตอบว่า"ผม ผม ผม ผมอยากเป็นขโมย…" เสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง

ครูรู้สึกแปลกใจ แต่รู้สึกเคืองยิ่งกว่า กำลังคิดจะบอกให้เขานั่งลง แต่ความคิดหนึ่งวาบขึ้น ทำไมไม่ฟัง "เหตุผลของเขา" สักหน่อยเล่า? ครูจึงควบคุมอารมณ์ถามเหตุผล เด็กชายยิ่งตกใจ ตะกุกตะกักตอบว่า

"ผม ผมอยากขโมยแสงอาทิตย์สักลำ มอบให้ฤดูหนาว ให้แม่ไม่ต้องเจ็บปวดจากมือเท้าแตกเพราะความหนาว!

ผมอยากขโมยแสงสว่าง มอบให้คนตาบอด ให้พวกเขาได้รู้ถึงสีสันสวยงามของโลก!"

เขายิ่งพูดยิ่งคล่อง ยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น ทั้งห้องเงียบกริบ …ในห้องเรียนอวลด้วยความกระตือรือร้นของเขา กระแสความดีงามของความเป็นมนุษย์รินไหล

ครูอดไม่ได้ที่จะปรบมือ เด็กๆ ปรบมือตาม ปรบกันจนมือแดง

เรื่องนี้… ไม่ทราบผู้เขียน แต่… วิภาดา กิตติโกวิท แปลค่ะ.