ชายหอบเงิน 28 ล้าน ไปอยู่ชนบท ชีวิตเรียบง่ายไม่สุขเหมือนที่ฝัน เพราะขาด 1 สิ่ง

ชายหอบเงินเก็บ 28 ล้าน ทิ้งบ้านหรูในเมืองไปอยู่ชนบท ชีวิตเรียบง่ายที่ฝัน สุดท้ายไม่สุขเหมือนที่ฝัน เพราะขาด 1 สิ่งสำคัญ

ชายชาวญี่ปุ่นวัย 60 กว่าปี เคยดำรงตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงในบริษัทขนาดกลางแห่งหนึ่งในกรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น ตัดสินใจลาออกหลังเกษียณเพื่อทำตามความฝัน กลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิดในชนบททางตะวันออกเฉียงเหนือ พร้อมเงินเกษียณและเงินเก็บรวมกว่า 130 ล้านเยน (ประมาณ 28 ล้านบาท)

เขาหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตเรียบง่าย ท่ามกลางธรรมชาติและความเงียบสงบในช่วงบั้นปลาย แต่ความฝันกลับกลายเป็นฝันร้ายที่เขาไม่คาดคิด

ชีวิตเมืองที่ทิ้งไว้ กับความหวังในชนบท

รายงานจากสื่อ The Gold Online ระบุว่า ชายรายนี้ใช้ชื่อสมมติว่า “ยามาดะ” เขาทำงานกับบริษัทเดียวมาเกือบ 40 ปี เริ่มต้นจากพนักงานธรรมดาจนเลื่อนขึ้นเป็นผู้บริหาร แม้บริษัทจะขอให้ทำงานต่อจนถึงอายุ 70 ปี เขาก็เลือกจะเกษียณเพื่อกลับไปบ้านเกิด

เขาเคยอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์หรูในโตเกียวกับภรรยาและลูก แต่ยังคงโหยหาทิวเขา งานเทศกาลพื้นบ้าน และวิถีชีวิตแบบชนบท จึงตัดสินใจใช้เงินเก็บทั้งหมดเพื่อรีโนเวตบ้านเก่าที่พ่อแม่เคยอยู่ ซึ่งเขาจ้างบริษัทดูแลไว้แม้จะปล่อยร้างมานาน

ความแตกต่างของความคาดหวังระหว่างเขาและภรรยา

เขาย้ายกลับไปอยู่ชนบทพร้อมภรรยาวัย 58 ปี ชื่อสมมติว่า “โยชิโกะ” ด้วยความเชื่อมั่นว่าทั้งสองจะมีชีวิตที่เรียบง่ายและสงบสุข

อย่างไรก็ตาม โยชิโกะที่เติบโตในโตเกียวกลับไม่สามารถปรับตัวกับชีวิตชนบทได้ เธอคุ้นชินกับความสะดวกสบาย เช่น ร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงและระบบขนส่งสาธารณะที่มีประสิทธิภาพ

เธอเคยบอกสามีว่า “ฉันก็ชอบธรรมชาตินะ แต่การอยู่ถาวรในชนบท มันไม่เหมือนกับการไปเที่ยวเลย”

หย่าทางใจ: เมื่อต่างคนต่างใช้ชีวิต

ท้ายที่สุด โยชิโกะเสนอแนวคิด “การหย่าทางใจ” ซึ่งหมายถึงการแยกกันใช้ชีวิตโดยยังคงสถานะสมรสไว้ตามกฎหมาย ทั้งคู่ตกลงใช้ชีวิตแยกจากกันโดยไม่ยุ่งเกี่ยวอีก

ชีวิตลำพังในชนบท กับทักษะที่ไม่มี

เมื่อภรรยาแยกตัวออกไป ยามาดะต้องอยู่คนเดียวในบ้านที่รีโนเวตเสร็จ เขาไม่เคยทำกับข้าวหรือดูแลงานบ้าน เพราะตลอดชีวิตแต่งงาน ภรรยาเป็นคนจัดการทุกอย่าง

เขาจึงต้องขับรถไปซูเปอร์มาร์เก็ตที่ห่างออกไปราว 15 นาที พยายามทำอาหารด้วยตนเอง แต่ก็ล้มเหลว จนสุดท้ายต้องพึ่งบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและข้าวกล่องเป็นหลัก

ความเงียบเหงาที่กัดกินใจ

วันหนึ่ง เขาเปิดโทรศัพท์มือถือแล้วพบว่า ภรรยาในโตเกียวกลับใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เปิดคลาสสอนงานฝีมือ มีนักเรียนรายล้อม และดูเปี่ยมชีวิตชีวา

ในขณะที่เขาต้องอยู่คนเดียวในชนบท หวังเพียงข้อความจากเธอผ่านแอปพลิเคชันไลน์ ลูกชายสองคนที่ทำงานในโตเกียวก็แทบไม่ได้ติดต่อมาเลย

ยาพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดว่า “ทำไมพอไม่มีผม พวกเขากลับดูมีความสุขขึ้น?”