'สุจริต มัยลาภ' ผู้บริหาร CPF ลูกทหาร-อดีตนายแบบ ไลฟ์สไตล์ 'วิ่งสร้างสมาธิทุกเช้า'
สมถวิล ลีลาสุวัฒน์ : เรื่อง
“สุจริต มัยลาภ” ชื่อเล่น “โด่ง” เป็นหนุ่มใหญ่สูงโปร่ง บุคลิกสุภาพ ได้ให้เกียรติ “ประชาชาติธุรกิจ” สัมภาษณ์ทุกเรื่องราวในวัยกว่า 50 ปี ด้วยบรรยากาศเป็นกันเอง ในฐานะผู้บริหารสูงสุดสายงานการค้า บริษัท เจริญโภคภัณฑ์อาหาร จำกัด (มหาชน) หรือ CPF กรรมการผู้จัดการ บริษัท ซีพีเอฟ โกลบอล ฟู้ดโซลูชั่น จำกัด (CPFGS) บริษัทน้องใหม่ ที่หลอมรวมธุรกิจเทรดดิ้งและส่งออก ปัจจุบัน CPFGS ดูแลธุรกิจ ครอบคลุมต่างประเทศ 40% และในประเทศ 60% รวมมูลค่าพอร์ตเฉียด ๆ 2 แสนล้านบาท
ชีวิตการทำงาน “หลากมิติ”
ผมจบเศรษฐศาสตร์ จากสหรัฐอเมริกา อยู่เมืองนอก 7 ปี ตั้งแต่เรียนไฮสคูล พอกลับมาเมืองไทยก็เริ่มทำงานสายธุรกิจไฟแนนซ์ที่ภัทรฯ ผ่านประสบการณ์มาหลายบริษัท ทั้งอาร์เธอร์ แอนเดอร์สัน ทำด้าน Strategy ให้ ปตท. ตอนนั้นจะแปรรูป ก่อนจะมาร่วมงานกับซีพีเอฟ แรกเริ่มมาช่วยในส่วนของบริษัท ซีพี-เมจิ จำกัด ผู้ผลิตและจำหน่ายนมพาสเจอไรส์อันดับ 1 ในประเทศไทย
ผมทำงานที่ซีพี-เมจิ นาน 9 ปี แล้วมาทำด้านการค้าภายในประเทศที่ CP Freshmart มินิซูเปอร์มาร์เก็ต ขายสินค้าเข้าโมเดิร์นเทรด ตลาดสด และร้านอาหารประมาณ 2 ปี แล้วไปอยู่โลตัส แม็คโครอีก 2 ปี และกลับมาที่นี่ (ซีพีเอฟ) ถึงตอนนี้เข้าปีที่ 4 แล้ว ผมดูการค้าทั้งหมด ทั้งภายในและต่างประเทศ รวมถึงร้านอาหารในเครือซีพีเอฟด้วย
ภาพรวมของธุรกิจที่ดูแล ปัจจุบันซีพีเอฟมีฐานการผลิตอยู่ใน 14 ประเทศ ส่งไปจำหน่ายในตลาดต่าง ๆ กว่า 50 ประเทศ แน่นอนว่า ตลาดต่างประเทศแต่ละแห่งมีความแตกต่างกัน แต่ที่เหมือนกันคือ กลุ่มลูกค้าส่วนใหญ่อยากให้เราไปหาเขา เหมือนเป็นการให้เกียรติ ให้ความสำคัญ ซึ่งเรามีบริษัทในต่างประเทศ 14 บริษัท และมีจอยต์เวนเจอร์ถือหุ้นอีก 3 ประเทศ ก็ตั้งใจจะไปพบให้ครบทุกประเทศ เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เจอหน้าเจอตากัน
ทำธุรกิจต้องรู้ใจ “คู่ค้า-ลูกค้า”
“การที่เราไปเจอเค้า แค่ไปดื่มไวน์ พบปะ เค้าก็ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก เพราะเราเดินทางไปไกล ให้เกียรติเค้า หลายคนอาจมองเป็นเรื่องเล็ก แต่เค้ากลับมองเป็นเรื่องใหญ่มาก ตอนนี้เราเดินทางไปเกือบครบทุกประเทศแล้ว”
การเดินทางไปพบกลุ่มคู่ค้า-ลูกค้า ทำให้เรามีความเข้าใจตลาดมากขึ้น จะเห็นว่าบางประเทศมีการจับจ่ายเรื่องอาหารการกินแตกต่างกัน ที่น่าแปลกอย่างประเทศเยอรมนีให้ความสำคัญกับเรื่องการกินเพียง 13-15% เรียกว่า ไม่ได้ให้ความสำคัญกับอาหารมากนัก เมื่อเทียบเท่ากับสินค้าอื่น ๆ
ดังนั้น การจะเพิ่มตลาดเราควรรู้ว่า จะทำอย่างไร บางประเทศก็ประหยัดมาก
ถามว่า แล้วประเทศไหนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องการกินมากที่สุด ผู้บริหารท่านนี้ตอบทันทีว่า “ประเทศไทยครับ คนไทยกินเก่งที่สุดแล้ว เท่าที่ผมเห็น เมืองไทยมีร้านอาหารเยอะทุกซอกทุกมุม หลายแห่งก็เปิด 24 ชั่วโมง”
ส่วนสินค้าที่เราขายก็มีความหลากหลายเช่นกัน ล่าสุดได้นำเข้ามาจำหน่ายด้วย มีทั้งอะโวคาโดที่ใช้แบรนด์เราเอง เรียกว่า เราไปได้หมด มีวิสกี้ เตอร์กีลา ไวน์นำเข้าจากฝรั่งเศส และอิตาลีด้วย
เรามองว่า บางเรื่องเราผลิตไม่ได้ แต่นำเข้ามาเป็นทางเลือกได้ ไวน์ก็ราคาไม่ได้แพง ปีนี้ยุโรปดี เราอินทิเกรตยุโรป เพิ่งไปซื้อมา 3 บริษัท โดยเอาโรงงานไปต่อยอดและขายแบรนด์สินค้าอาหารอย่างเคเอฟซี วิงซ์สต็อป
KPI ความสำเร็จ “ลูกค้าชนะ เราชนะ”
ผมคิดเสมอว่า สิ่งที่เราทำต้องส่งผลดีกับคนอื่น ถ้าไม่ดีต้องกลับมาคิดใหม่ ถ้าทำแล้วไม่ใช่ก็ไม่ควรทำ เพราะจะทำให้เราไร้เพื่อน หากเราเอาเปรียบเค้าวันนี้ เค้าก็ไม่เอาเราแล้วในวันหน้า
หลักการบริหารธุรกิจอาหารครบวงจรต้องคิดเป็นระบบ เราดูธุรกิจปลายน้ำ ผมว่าทุกคนสามารถดูแลลูกค้าเบ็ดเสร็จได้ ไม่ว่าลูกค้าต้องการอะไร นี่คือข้อได้เปรียบของซีพีเอฟ เพราะมีสินค้าหลากหลาย ทั้งหมู เป็ด ไข่ ไก่ กุ้ง ทุกอย่าง
ฉะนั้น เวลาที่ลูกค้าต้องการอะไร ไม่มีเหตุผลเลยที่เราจะให้เค้าไม่ได้ เรามีสินค้าแม้กระทั่งเฟรนช์ฟราย นักเก็ต อะโวคาโด
สุดท้ายเราต้อง Aware ว่า เวลาที่เราไปหาลูกค้า เราต้องช่วยลูกค้าให้ได้ ต้องมองภาพใหญ่ว่าต้องทำอย่างไร ตอนนี้เราทำ Global Sourcing สินค้าจากต่างประเทศ
“การมีสินค้าที่หลากหลาย ครบทั้งหมดคือไมนด์เซตว่าทำอย่างไร เราจะสามารถดูแลลูกค้าได้ดีที่สุด ผมบอกทีมตลอดเวลา เราไม่ได้ขายของ เราขายบริการ เรามีหน้าที่ทำให้ลูกค้าได้ของครบ สิ่งที่เราไม่มีก็ไปหามาให้ นี่คือภารกิจหลักของ CPFGS”
อย่างภารกิจร่วมที่ส่งไก่ไปอวกาศ ผมร่วมคณะซีอีโอ (คุณประสิทธิ์ บุญดวงประเสริฐ) ได้ส่งไก่ไปแล้วเรียบร้อยตั้งแต่ 25 มิ.ย. บินไปส่งถึงที่ NASA Kennedy Space Center แหลมคานาเวอรัล รัฐฟลอริดา สหรัฐอเมริกา
กว่าเราจะพาไก่ไทยไปอวกาศได้ต้องผ่านมาตรฐานนาซ่า ซึ่งใช้เวลากว่า 2 ปีในการพัฒนาโครงการนี้ เราทำงานร่วมกับนาซ่า ไก่ที่ส่งไปต้องเหนือมาตรฐาน คนที่กินไก่เราเป็นนักบินอวกาศกินอาหารเป็นชิ้น ไม่ได้เป็นหลอดเป็นเม็ด เช่น ข้าวบาสมาติ อาหารอินเดีย รัสเซียก็กินอาหารรัสเซีย
เรื่องอาหารการกินเป็นเรื่องใหญ่ที่ทุกฝ่ายให้ความสำคัญมาก ๆ ต้องทำให้ได้มาตรฐาน ต้องแมตช์กับนาซ่า
เราทำแล็บ Third Party นาซ่าส่งคนมาดู เราต้องทำงานกับคนที่ดูแลโภชนาการด้วย เป็น Nutritionist (นักโภชนาการ) ผู้มีความรู้และเชี่ยวชาญเกี่ยวกับสารอาหาร ความสัมพันธ์ของอาหารที่มีต่อร่างกาย เรื่องอาหารไม่ใช่มีเราทำได้คนเดียว แต่เราก็เป็นคนแรก ๆ ที่ทำ
ส่วนตัว ผมคิดว่า ไก่กะเพราบ้านเราก็เป็นซอฟต์พาวเวอร์นะ หลายประเทศชอบผัดกะเพรามาก (หัวเราะ)
เรื่อง KPI กับทีมงานก็ใช้ยอดขาย กับกำไร แต่สิ่งหนึ่งที่ได้รับนโยบายมาจากซีอีโอก็คือ“ลูกค้าชนะ เราชนะ”
สิ่งที่วัดยากที่สุดคือ วัดได้อย่างไรว่า ลูกค้าชนะ ก็ต้องดูว่า 1.ความพอใจที่เค้าได้รับจากเรา 2.ลูกค้าเติบโตคือ มียอดขาย และกำไรเพิ่มขึ้น
“ที่ผ่านมา เรามองว่ากำไร ยอดขายคือปลายน้ำ แต่สิ่งสำคัญคือ ลูกค้าเราจะเติบโตหรือไม่ เติบโตแบบมีกำไรมั้ย ทุกเดือนผมจะรายงานที่ประชุมว่า ลูกค้าชนะหรือเปล่า ถ้ายังไม่ชนะ จะทำอย่างไร เราทำแนวทางนี้มา 2 ปีแล้ว”
ลูกค้าเรามีทั้งกลุ่มที่ยอดขายเยอะ สั่งเยอะ หรือสั่งบ่อย เรียกกลุ่ม A ลำดับรองคือ กลุ่ม B C และ D เช่น กลุ่มตลาดสด กลุ่มโมเดิร์นเทรด อย่างแม็คโคร โลตัส จะเน้นการส่งของ ขอให้ตรงเวลา กลุ่มบีทูบี พวกฟู้ดเซอร์วิสจะดูเรื่องกำไรมีมั้ย ไปไหวมั้ย กลุ่มตลาดสดดูแผงยอดขายวันต่อวัน เขาขายได้เงินมาก็สั่งของเรา ลูกค้าแต่ละกลุ่มจะต่างกัน เราต้องตอบโจทย์ให้ตรงในแต่ละกลุ่ม
เคล็ดลับคลายเครียด-ชีวิตมีวินัย
การทำงานก็มีจังหวะเครียด หน้าที่เราเมื่อได้โจทย์มาแล้วก็ต้องทำให้สำเร็จ หาคนหาทีม เราต้องเข้าใจด้วยว่า ไม่มีใครได้ 100% ถ้าได้ 70-75% ถือว่าเก่งแล้ว เราต้องคิดเติมเต็มส่วนที่ขาด ต้องรู้ใครถนัดหรือไม่ถนัดอะไร
อีกสิ่งคือ Goal เราอาจต้องพูดซ้ำ ๆ ย้ำ ๆ ไม่ต่ำกว่า 7 ครั้ง ที่ต้องพูดเรื่องเดิมโดยไม่ให้เบื่อหน่าย การพูดแต่ละครั้งไม่ใช่จะมีใครตั้งใจฟัง 100% เราจึงต้องสื่อสารให้ทีมเข้าใจในสิ่งที่เราทำ
เคล็ดลับคือ “ประชุมให้น้อย คุยกันให้เยอะ” เพราะสุดท้ายแล้ว งานจะสำเร็จหรือไม่ ขึ้นอยู่กับเวลาทำงาน
สิ่งสำคัญ คนเราต้องมีวินัย ผมเป็นลูกนายทหาร เคยเป็นนายแบบ Johnnie Walker มาก่อน ครอบครัวผมเป็นทหารตั้งแต่รุ่นปู่ คุณตา ผมแหวกแนวมาเป็นนักบริหาร (หัวเราะ) ผมเป็นลูกคนกลาง พี่ชายเป็นสถาปนิก น้องชายเป็นซีอีโอบริษัทไอที
ตอนที่อยู่ภัทรฯ มีคนมาติดต่อให้ถ่ายแบบแล้วก็มีแบรนด์อื่น ๆ บ้าง ถือเป็นประสบการณ์ที่ดี
การดูแลตัวเอง ผมวิ่งที่สวนเบญจฯ ทุกเช้า 6 โมง วันละ 5 กม. คำนวณแล้วว่า วิ่งระยะนี้ใช้เวลา 40 นาที เดือนหนึ่งวิ่ง 10-12 ครั้ง หรือสัปดาห์ละ 3 ครั้ง ที่ต้อง 5 กม. หากวิ่ง 12 เดือน เป้าปีละ 480-500 กม. แต่ปีนี้มีเป้า 700 กม.ก็ต้องเพิ่มเวลา
เคยวิ่งเยอะกว่านี้ รู้สึกใช้เวลานานไป ไม่ค่อยสนุก จึงปรับเป็น 5 กม. ผมเริ่มวิ่งมานานแล้ว วิ่งมาหมดที่สวนลุมฯ สวนรถไฟ ถ้าฝนตกก็วิ่งลู่
“ช่วงที่วิ่ง ทำให้ผมมีเวลาผ่อนคลายหายเครียด สร้างสมาธิได้ดีมาก ที่เลือกวิ่งตอนเช้า เพราะปลอดโปร่ง ปลอดคน”
ผมจะจดจ่อกับการวิ่ง โฟกัสกับตัวเอง นับลมหายใจ ตอนวิ่งจะไม่ฟังเพลง วิ่งสงบ ๆ รับรู้กับสิ่งตรงหน้า เป็นช่วงเวลาที่รีแล็กซ์และมีความสุขที่สุด
อ่านข่าวต้นฉบับได้ที่ : ‘สุจริต มัยลาภ’ ผู้บริหาร CPF ลูกทหาร-อดีตนายแบบ ไลฟ์สไตล์ ‘วิ่งสร้างสมาธิทุกเช้า’
ติดตามข่าวล่าสุดได้ทุกวัน ที่นี่
– Website : https://www.prachachat.net