สี่เพื่อนซี้วัยมหาลัยสู่วัยไล่คว้าฝัน “DOOR PLANT” วงดนตรีนี้ไม่มีนักร้องนำ

วงดนตรีอะไรเอ่ยมีมือกีตาร์ 3 คน ถ้านี่เป็นคำถามเชาวน์ปัญญา คำเฉลยในหน้าหนังสือคือ “DOOR PLANT” และหากถามว่าหมุดหมายของวงดนตรีนี้จะไปหยุดอยู่ที่ไหน คำเฉลยจากพวกเขาคือรอบโลก! ราวว่าคำตอบนี้แสดงได้ดีถึงพลังที่ไม่สิ้นสุด และพลังวัยรุ่นที่ฉายแสงจนเข้าตาเราในวันนัดพบ ร่างทั้ง 4 เดินตรงเข้ามาตามทางมืด ด้วยชุดสีสันเหมือนหลุดออกมาจากยุค 80

“ภูมิ-ธนภูมิ มงคลสวัสดิ์” เสื้อคลุมสีแดงแจ๊ดแจ๋ของเขาเฉิดฉายนำใคร ความร้อนแรงตะโกนออกมาได้ว่าผมคือนักร้องนำอย่างไม่ต้องเอ่ยปากถาม ไล่ลำดับความสูงด้วย “ซัน-สิรวิชญ์ จิตต์ประเสริฐ” ในแจ็กเกตยีนส์ เขาเป็นมือกีตาร์และคอรัส “โอ๊ต-ชนินทร์ เทพณรงค์” เสื้อคลุมตัวโคร่งน้ำเงิน เขียว เหลือง ไม่แน่ใจว่ามีสีไหนที่เรายังไม่ได้เอ่ยถึงอีก เขาเองก็เป็นมือกีตาร์เช่นกัน และนักตีกลองร่างเล็ก ภายใต้เสื้อลายตาราง กลมกลืนเข้ากับสมาชิกวงด้วยเฉดสีน้ำเงิน “ที-ธีรภัทร ประพันธ์”

อย่างกับกระโจนกันออกมาจากซีรีส์ Stranger Things เสียงอุทานในใจเราเป็นอย่างนั้น ด้วยใบหน้าที่มองแล้วมั่นใจได้ว่าพวกเขากำลังอยู่ในวัยรุ่นซุกซน ยังพร้อมใช้เท้ากระโดดให้โลกสั่นไหว

ทั้ง 4 รวมตัวกันเผยทำนองแหวกผ่านบทเพลงเนื้อหาฟุ้งฝัน ถูกนิยามว่าเป็นหนึ่งในวงดนตรีอินดีของประเทศไทย ว่ายทวนกระแสกันมา จนขณะนี้ “DOOR PLANT” มีอายุครบ 5 ปีแล้ว การเดินทางอาจยังไม่ยาวนานพอจะนับเป็นปรมาจารย์ หรือเรียกว่าระดับตำนาน ทว่าก็สั้นพอที่จะบันทึกได้ว่าเท่านี้ก็เจ๋งแล้ว และยังเจ๋งได้อีกแน่ เพราะเสียงเพลงของพวกเขาออกโลดแล่นอยู่ในหูชาวญี่ปุ่นมาแล้ว ตั้งแต่วงมีอายุได้เพียง 1 ปีเท่านั้น

เราจะพาย้อนเวลากลับไปเดินบนสะพานที่ทอดยาวให้พวกเขามาพบกัน ตื่นเต้นไหม สะพานกำลังผุดขึ้นแล้วนะ

เธอนั่นไง คนที่รอมานาน

ภูมิและทีเป็นคนบ้านเดียวกันในจังหวัดสุรินทร์ จะเรียกว่าพรหมลิขิตก็ไม่ผิดนัก เพราะทั้งสองถูกโฉลกกันจากการลงเต้นในทีมบีบอย แต่ภูมิบอกว่าเต้นไปเต้นมาก็เหนื่อย ปวดหลัง เล่นดนตรีแทนดีกว่า

“ผมไปเล่นดนตรีกับทีตามร้านอาหาร เล่นตั้งแต่แนวคาราบาวยันปู พงษ์สิทธิ์ คือเล่นหมดทุกแนวเลย แต่ลูกค้าในร้านก็จะมีแต่ผู้ใหญ่ บางทีก็ต้องเล่นเพลงเสก โลโซบ้าง เล่นเพลงฮิตตามกระแสบ้าง ตอนนั้นเรายังเด็กก็คิดกับตัวเองว่าจะมาเล่นอะไรแบบนี้ทุกวันไม่ได้ เสียจิตวิญญาณหมด” ภูมิทำเสียงจิ๊ปาก ก่อนจะส่ายหน้าหัวเราะ

“เราก็เริ่มหาแนวทางใหม่เล่น จนได้ฟังเพลงวง Solitude Is Bliss ที่มาจากเชียงใหม่ เราเลยลองเอาเพลงเขาไปเล่นที่ร้านอาหาร สรุปโดนด่า!” เพื่อนในวงส่งเสียงคิกคักกับอดีตของเขา “ผู้จัดการร้านเขาเรียกคุยจริงจังเลยนะ บอกเนี่ย! มึงเล่นจนหลังคามันจะหลุดแล้ว เราก็หาร้านใหม่ จนไปเจอร้านวาสนาพาณิชย์ที่ปลุกปั้นให้เราได้ปล่อยของตัวเองกันเต็มที่จริงๆ การเล่นดนตรีกลางคืนทำให้ได้เห็นทุกมิติเลย บรรยากาศจะมีทั้งคนที่สุดโต่งมาก มายืนเต้นหน้าเวทีกับเรา คนที่ซดเบียร์อยู่ข้างหลังไม่สนใจอะไร” ภูมิเล่าออกไม้ออกมือ

ตอนนั้นตั้งชื่อวงดนตรีว่าอะไร

“จินตนา! มาจากชื่อแม่เพื่อน” ภูมิปิดปากกลั้นเสียง

ระหว่างนั้น ภูมิและทีก็ได้มีความฝันใหม่ร่วมกัน พวกเขาตั้งใจแล้วว่าจะไม่หยุดอยู่แค่เสียงดนตรีในเวลากลางคืน หลังจากได้ตีตั๋วนครชัยแอร์ไปดูคอนเสิร์ต Cat Expo

“พวกเราพูดกันว่าสักวันนะ จะไปเล่นบนนั้น” ภูมิพูดประโยคที่ฟังแล้วจับใจขึ้นมา

และแล้ววงจินตนาก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นวง DOOR PLANT เมื่อภูมิและทีย้ายเข้ามาเรียนวิทยาลัยดนตรี มหาวิทยาลัยรังสิต เจอเข้ากับเพื่อนที่มีความชอบในดนตรีแนวเดียวกันอย่างซันและโอ๊ต จากคำว่าทั้งสองก็กลายเป็นทั้งสี่ พวกเขาเริ่มอัดเพลงแรกด้วยกันในปี 2019 อย่าง “เธอนั่นไง”

เธอนั่นไงมาจากไหน

“ตอนแรกเราอยากทำเพลงภาษาอังกฤษ แต่รู้สึกว่ามันยังไม่มีโพเทนเชียลพอ แต่งเพลงภาษาไทยหลอกสาวๆ ก่อนแล้วกัน (หัวเราะ) ใช้เวลาเขียนแป๊บเดียวเอง แค่ตั้งหัวข้อชมผู้หญิงคนหนึ่ง แบบไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงเราก็ชอบไปหมด” ภูมิตอบ

หากกำลังสงสัยว่าชื่อวงของพวกเขามีที่มาจากอะไร ต้องบอกว่าเป็นจังหวะพอดิบพอดีในเวลาปล่อยเพลงเธอนั่นไง ความคิดที่ฉุกละหุกหาคำตอบหยุดลง เมื่อเพลงในห้องที่คลออยู่วนมาถึง Indoor Plants ของศิลปิน Soft Pine

ภูมิถูกชะตากับเนื้อหาของเพลงนี้เข้าทันที เขาว่าชอบประโยคนี้มาก เพราะความหมายที่แปลได้ว่าสิ่งมีชีวิตต่างสปีชีส์ที่อยู่ร่วมกับมนุษย์ได้ เขาเองก็อยากให้วงที่ทำอยู่เป็นอย่างนั้น แปลกแต่อยู่กับคนอื่นได้ดี

หากแมวเธอไม่มอง ไม่เป็นไรเธอมีฉันอยู่

ดูเหมือนพวกเขาจะมาถูกทาง ตั้งแต่เริ่มรวมตัว กล้าที่จะทำเพลง ทั้งหวังทั้งฝันให้ได้ไปยืนบนเวที Cat Expo สักวันหนึ่ง และนิสิตทั้งสี่ทำสำเร็จ! เพราะไม่นานหลังเพลงแรกถูกปล่อยออกไป สปอตไลต์ก็ส่องลงมาพาดผ่านเท้าทั้งแปด

DOOR PLANT ได้ไปยืนอยู่บนเวที Cat Expo จริงๆ

ฝันที่อยากเล่นใน Cat Expo สำเร็จแล้ว หมุดหมายถัดจากนั้นคืออะไร

ภูมิว่า “มีพี่ที่ไปดูเราเล่นใน Cat Expo ชื่อพี่เก่งจาก ค่าย NEW ECHOES เขาอยากให้เราเข้าร่วมค่ายกับเขา แต่พวกเรายังอยากเรียนรู้อยู่ ความรับผิดชอบตอนนั้นก็น่าจะยังไม่พอ เพราะต้องเรียนไปด้วย ไม่ได้ตอบตกลงในทันที แต่พี่เขาอยากให้เราทำผลงานต่อไป เลยช่วยเป็นนายทุนให้ อัลบั้มแรกที่ออกมาคือ Drowsiness of DoEk หลังจากปล่อยไปได้ไม่กี่วัน เขาก็ถามว่าอยากออกอัลบั้มสองหรือยัง (หัวเราะ) เรามีความฝันใหม่เข้ามาแทรกด้วยนะ อยากไปเล่นที่ต่างประเทศ พอดีตอนนั้นทีก็ได้ไปทัวร์กับวง XieXie ที่โอกินาวา ประเทศญี่ปุ่น เขาชวนเราไปเล่นด้วยกัน”

“ตอนนั้นที่ทีโทรมาว่าเราจะได้ไปเล่นที่ญี่ปุ่น พวกเราก็ฉิบหายแล้ว ทำอย่างไรดี วิ่งไปทั่วห้องเลย” โอ๊ตเสริมพลางหัวเราะ

ภูมิเล่าต่อ “เราได้ไปเล่นที่ญี่ปุ่นกันอยู่สองสามครั้ง ก็เริ่มมีผู้จัดชาวต่างชาติมาคุยด้วยมากขึ้น เพลงที่ออกมาก็เลยเป็นเนื้อหาสากล กลับกันถ้าไม่มีคนมาคุยกับเราเลย อาจจะไม่ได้ทำเพลงภาษาอังกฤษ แต่มันเป็นไปได้แล้ว ตรงกับฝันที่เราอยากตีตลาดโลก”

กระบวนการทำเพลงเริ่มจากอะไรก่อน

“ไม่ค่อยฟิกซ์ครับ เราสนที่ผลลัพธ์ เราอันธพาล” นักร้องนำเรียกเสียงหัวเราะจากทั้งห้อง “ทำแบบไหนก็ได้ แค่ให้มันมีเพลงออกมา แต่แรกๆ ที่ทำวง ผมจะเริ่มคิดเมโลดีกับเนื้อร้องขึ้นมาก่อน เว้นดนตรีไว้ให้เพื่อนๆ ช่วยกันคิดต่อ ทุกคนก็จะใส่ของตัวเองไว้ ถ้าเป็นตอนนี้แต่ละคนก็จะขึ้นเพลงกันมาเองได้เลย”

ทีเล่าถึงหนึ่งในเหตุการณ์ที่ทำให้วงสั่น“เราเคยทะเลาะกันเรื่องทำเพลงจนวงเกือบแตก เหมือนพอโตมาแล้วก็เริ่มฟังเพลงคนละทิศละทาง แต่รอดมาได้เพราะนั่งคุยกัน ประมาณว่าผมฟังเพลงแบบนี้ จะเอามาทำกับ DOOR PLANT ได้อย่างไร ถึงรสจะเปรี้ยว เผ็ด เค็ม หวาน แต่จะรวมกันอย่างไรให้ก๋วยเตี๋ยว DOOR PLANT ชามนี้อร่อยที่สุด”

โอ๊ตพูดขยาย “ช่วงทัวร์ต่างประเทศเลยด้วยตอนนั้น ครบอารมณ์มาก เล่นเสร็จมานั่งเครียดไม่ได้นอนทั้งคืน พอเริ่มอัลบั้ม 2 ก็ค่อยโฟลว์ขึ้น”

“ใช่” ภูมิพยักหน้า “เมื่อก่อนที่ผมต้องขึ้นเพลงคนเดียว ต้องคอยคิดว่าเพื่อนคนนี้จะชอบไหม แล้วคนนั้นล่ะ ก็เลยใช้วิธีการว่าถ้าทำแบบนี้ออกมาแล้วทุกคนจะต้องชอบแน่ๆ แต่ไปๆ มาๆ ทุกคนก็เริ่มทำเพลงในแบบที่ตัวเองชอบ แล้วเอามารวมกัน เลยทำให้หลังๆ ขึ้นเพลงกันได้หมดเลย”

โอ๊ตขยายต่ออีกครั้ง“เหมือนเราได้คัดกรองเพลงไปในตัว เติมไอเดียของแต่ละคน เพราะทุกคนมีรสชาติของตัวเอง บางเพลงมันตันๆ ก็ทำให้ได้เอาของคนนั้นคนนี้มารวมกัน”

“ผลงานเราก็เลยจะเห็นความแตกต่างทั้ง 4 แบบ ออกมาเป็นทีมฟุตบอลหนึ่งทีม” ภูมิปิดท้าย

บางเวลาที่ฟ้าไม่เป็นใจ

เธอเพียงแค่นับวัน ทรู ทรีในใจให้เย็นก่อน

นอกจากเรื่องทำเพลง มีอุปสรรคอื่นอีกไหม

เราจำได้ว่าทั้งห้องเงียบกริบ ก่อนโอ๊ตจะยกมือขึ้นมา “ผมรู้สึกเหนื่อยมาก เพราะเรื่องค่าใช้จ่าย ตอนนั้นไทม์ไลน์การทำอัลบั้มดันซ้อนทับกันในช่วงโควิดพอดี ทำให้ต้องหารายได้เสริมอื่นที่ไม่ใช่ทำงานกับวง ผมไปทำงานต่างจังหวัดกับพ่อ ถ้ามีอัดเพลงจะตีรถกลับมา วันรุ่งขึ้นก็ไปทำงานใหม่ รู้สึกเลยว่าไม่ไหวแล้ว จะขอลาออกจากวงอย่างเดียว สถานการณ์แย่หมดเลยทั้งที่บ้าน ทั้งตัวเอง ในหัวเราคือเพิ่งเรียนจบใหม่ แล้วยังเป็นช่วงโควิด งานวงก็ไม่มี เงินก็ไม่เข้า จนวันหนึ่งซันมันโทรมาว่าจะนัดประชุมวง

“ผมเดินเข้าไปในห้องก็ตกใจเพราะอยู่กันครบเลย ตั้งใจมาคุยกันเรื่องที่ผมจะขอออกจากวงนี่แหละ จำได้เลย ภูมิสวนขึ้นมาวันนั้นว่ากูไม่ให้มึงออก มึงไปทำอย่างไรก็ได้ ไปจัดการความคิดตัวเองด้วย”

ซันทำลายความอึมครึม“เออ ออกแล้วจะเอาอะไรแดก” ความร่าเริงในห้องกลับมาอีกครั้ง

“ซันบอกผมว่าคนเก่งมันมีเยอะแยะ แต่กูจะเอามึงเล่น” โอ๊ตเล่าต่อ

ซันผงกหัว“ใช่ คนเก่งมันหาได้อยู่แล้ว แต่ความเป็นเพื่อนอะ”

“ซันมันเตือนสติผมขึ้นมาถึงวันแรกที่อยากเล่นดนตรี ความตั้งใจแรกว่าเข้ามาในวงทำไม ความสนุกที่ได้เล่นยังมีอยู่ไหม หลายเรื่องมากจนผมจะร้องไห้เลย แล้วผมก็หายไปเกือบเดือน” โอ๊ตปิดจบถึงเหตุการณ์วันนั้น

หายไปทำอะไร

“ผมไปเที่ยว ไปอยู่กับตัวเอง” โอ๊ตตอบ

“โคตรชิลเลยมึง” ภูมิพูดแหย่ทำทั้งห้องมีเสียงขำ

โอ๊ตว่า “แล้วผมก็กลับมาใหม่เพื่อพิสูจน์ตัวเอง หลอนไปเลยครับ ทุกอย่างเป็นดนตรีไปหมดเลย”

เมื่อเรื่องของโอ๊ตจบลง ก็มีเรื่องใหม่ของภูมิเข้ามา เขาว่าอีโกคืออุปสรรคกีดขวาง “ผมเริ่มไม่ขอเงินพ่อแม่ใช้ ซื้อมอเตอร์ไซค์เองได้เลยนะ คือคิดว่าเลี้ยงตัวเองได้แล้ว มันเป็นอีโกของผม จนมาทำวง DOOR PLANT ที่เข้าช่วงโควิดเหมือนกัน คิดเลยว่าฉิบหายแล้ว ไม่มีเงินจะทำอย่างไร แต่ผมอาจจะโชคดีหน่อยที่พ่อแม่เขายื่นมือมาช่วยในจังหวะนี้ ไม่ค่อยรวยหรอก แต่สุดท้ายก็ยังได้ทำดนตรีกับเพื่อน มีตังค์ติดตัวพันห้าได้ไปทัวร์ต่างประเทศ ได้อยู่กับคนที่ทำงานใส่สูท ตอนนั้นแหละที่รู้ว่าก็ไม่ต้องเงินเยอะก็ได้นี่ แค่ได้ทำตามความฝันก็เป็นอะไรที่สุดๆ แล้ว”

ซันยกมือต่อเป็นอันถึงตาของเขา “ความคิดผมเองนี่แหละที่เป็นอุปสรรค พอเราตั้งเป้าหมายจะไปเล่นในเอเชียก็ต้องใช้พลังเยอะ ผมนั่งคิดกับตัวเองว่าจะสุดได้ขนาดไหน สิ่งที่ทำให้ยอมแลกคือความสุข เงินเป็นรางวัลของการเล่นดนตรี พยายามสร้างมูลค่าของวงดนตรีให้มากกว่าเงินก้อน”

You’re my favourite song that I listened to every day

โดนระเบิดซัดกันไปถึงสองลูกติด อาจยังไม่มากพอจะทำให้พวกเขาเจอหลุมหลบภัยที่แท้จริง ระเบิดลูกที่สามจึงถูกโยนลงมาอีกครั้ง ด้วยเพราะเด็กจบใหม่ทั้ง 4 ยอมรับว่าไม่ค่อยมีประสบการณ์ด้านการบริหาร และซัพพอร์ตกันเองได้ไม่ทั่วถึงเท่าไหร่นัก ทำให้ต้องลบความคิดอยากล่องลอยเป็นอิสระไร้สังกัด

มาลงตัวที่ค่าย Sony Music Thailand ได้อย่างไร

“ตอนนั้นเราใช้วิธีการเอารูปวงตัวเองไปแปะทาบกับแต่ละค่ายในไทย ไหนเอาไปแปะดูซิ ค่ายไหนที่รูปเราไปอยู่บนนั้นแล้วจะเท่ที่สุด Sony Music Thailand เราคิดว่าจะไม่ติดต่อไปก่อนหรอก บุกไปเลยแล้วกัน บุกไปแบบที่ไม่บอกใคร โผล่ไปให้ยามจับหน้าประตู เขาจะได้จำได้ แต่พอผู้จัดการวงรู้ก็ดักเราไว้ก่อน บอกเดี๋ยวนัดให้ แล้วเราก็ได้เซ็นสัญญาหลังจากนั้นภายในหนึ่งเดือน” ภูมิเล่าออกไม้ออกมือเหมือนเคย

ท้ายที่สุด ลายเซ็นของ DOOR PLANT ก็ถูกประทับลงเป็นหนึ่งในวงดนตรีค่าย Sony Music Thailand เรียบร้อย พวกเขาท่าจะเจอหลุมที่ปลอดภัยที่สุดแล้วล่ะ

อาจยังมีบ้างที่เมื่อค้นหาชื่อวงนี้บนอากู๋แล้วจะมึนงง ด้วยเพราะวงดนตรีนอกกระแสนี้ถูกนิยามแนวไม่เหมือนกันเลยสักครั้ง บ้างว่าเป็น Alternative-Indie Pop บ้างว่าเป็น Dream Pop หรือ Dive อะไรก็ตาม มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่รู้กัน และตอบได้แจ่มชัดที่สุด

คิดว่าความยูนีกของ DOOR PLANT คืออะไร

คราวนี้ซันชิงตอบ “เราเป็นวงที่มีมือกีตาร์ 3 คน วิธีการเล่าเรื่องในเพลง เราจะไม่ได้พูดแค่เรื่องความรัก ความสุข แต่ส่วนใหญ่จะเป็นส่วนประกอบของชีวิตทั้งหลาย”

ตามด้วยภูมิ “ช่วงแรกเราทำเรื่องไม่ได้นอน เพราะตอนนั้นทำโปรเจกต์มหาลัย เรื่องไม่ซักผ้าก็มีนะ เป็นการแชร์คัลเจอร์ของพวกเราแหละ เหมือนหนังที่ต้องเดาว่าซีนนี้จะพีกมากหรือพีกน้อย”

“พวกผมเล่นโซโลกันหมดเลย” อีกหนึ่งเสียงจากโอ๊ต

“เราไม่มีนักร้องนำหรอก เป็นวงบอยแบนด์” และเสียงจากภูมิที่ตอบคอมเมนต์หนึ่งจากโลกออนไลน์ได้ดี ใจความนั้นว่า “ดนตรีมันดังกว่าเสียงคนร้องนิดหนึ่ง หรือว่าตั้งใจให้เป็นแบบนี้นะ แต่เพราะดีนะคะ” คงทำให้พอคลายสงสัยกันลงได้

มีนิยามให้วงตัวเองไหม

“ความสว่าง!” ซันพูดขึ้นทันที “เพลงของพวกเราให้ความรู้สึกบวกมากกว่าหม่น ตามมาด้วยความสนุก ความมัน และความซุกซน”

“เป็นพลังวัยรุ่นครับ” โอ๊ตหัวเราะ

ตกลงแล้วเป็นวงดนตรีแนวไหน

ภูมิสูดหายใจลึก “เป็นคำถามที่พวกเราไม่เคยตอบได้เลยตั้งแต่วันแรกที่ทำวง”

“ไม่อยากให้ตีกรอบว่าเป็นวงอินดีหรือแมส ดนตรีคือดนตรี ในวิธีคิดเพลงของพวกเราก็จะไม่เปลี่ยนแปลง เรายึดถือหลักปรัชญาเดิมของพวกเราว่าจะทำเพลงในแบบที่พวกเราชอบ” ซันเสริม

“ใช่ พวกผมก็คือพวกผมแหละ” ภูมิว่ามาอย่างนี้

เราปิดท้ายถามถึงความฝันต่อไปของพวกเขา ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย เมื่อภูมิหนักแน่นว่ายังอยากไประดับโลกให้ได้แบบที่ตั้งใจไว้ ทั้งจะกลับไปติ๊กทีละข้อเสมอว่าเพราะอะไรถึงยังไปไม่ได้

แต่เชื่อเลยว่าแม้จะมีความทรหดไหนเข้ามาทดสอบ หรือถูกระเบิดอีกไม่รู้กี่ลูกโถมใส่ เสียงดนตรีจากภายในที่คอยร้องหา และความเป็นเพื่อนซี้วัยมหาวิทยาลัยที่ผ่านร้อนหนาวด้วยกันมา จะทำให้ทั้งสี่ผ่านมันไปได้เหมือนทุกครั้ง ก๋วยเตี๋ยวเจ้าที่อร่อยที่สุดสำหรับพวกเขา ก็คงจะเป็น DOOR PLANT จริงๆ